Ik kijk eigenlijk nooit naar het Eurovisie Songfestival. Ik ben blij dat ik dit jaar heb gekeken en wat een terechte winnaar. Salvador Sobral uit Portugal heeft met zijn liedje in ieder geval mijn hart geraakt. Eenvoud en emotie in een taal die ik niet spreek, maar ik kon het voelen en dat was precies de intentie van de sympathieke Portugees.
Als ik later eens interviews kijk met hem, moet ik enorm lachen. Wat een geweldig mens. Hij is net als zijn liedje heerlijk eenvoudig. Hij zorgde tijdens zijn verblijf al voor een paar opschuddingen. Een trui dragen met een oproep tot humanitair gedrag leverde hem een mailtje van de organisatie op. De trui moest het veld ruimen. Natuurlijk is het Eurovisie Songfestival geen platform voor politiek, maar maar met de titel “Celebrate Diversity” kan ik zijn insteek heel goed begrijpen.
Zijn repetities verliepen ook niet volgens het boekje. Vanwege zijn gezondheid kon hij de eerste twee niet meemaken. Zijn zus verving hem. De repetities waar hij wel bij aanwezig was, waren noemenswaardig. Zo week hij regelmatig af van de versie van het liedje en improviseerde er lustig op los. Zijn commentaar? Ik heb het al zo vaak geoefend… Ik moet af en toe variatie hebben.
In een ander interview legt Salavador uit dat hij muziek voelt. Hij ervaart het in zijn lichaam. “Niemand is altijd in dezelfde bui of heeft dezelfde emoties. Als ik een bepaalde emotie heb, zal het anders uit mij komen. Dat de muziek helemaal door hem heen gaat is te zien in de op het eerste gezicht vreemde houdingen die hij tijdens het optreden heeft. Salvador lijkt een zachte rebel die met muziek zijn visie aan de wereld wil laten horen. “Het zou fijn zijn als ik een ommekeer te weeg kan brengen, door muziek weer inhoud te geven.” Salavador wijst op de mogelijkheid om muziek een boodschap te laten hebben, inspirerende teksten en vooral minder glitter en glamour.
Tijdens de persconferentie na zijn overwinning geeft Salvador als antwoord op de vraag of hij denkt dat zijn lied wel op de radio te horen zal zijn het antwoord: De muziek van nu wordt de wereld in gegooid en zo vaak herhaald met als doel dat mensen het leuk gaan vinden. Dit lied is niet gemaakt om het goed op de radio te doen, man. Het lied gaat over emotie en gevoel en… Wie wil er nu niet liefde voelen?
Dat heel Europa het eens was over dit lied, kriebelt mijn hartje. Gelukkig dat er dus een heleboel mensen het gevoeld hebben. De liefde! Dat geeft hoop voor de wereld. Een liedje, in een taal die niet iedereen spreekt, laat mensen voelen.
Ik dank Salvador Sobral voor zijn kadootje aan de wereld. Obrigado!
