Vorige week keek ik de film ‘The Odd Life of Timothy Green”.
Twee mensen willen graag een kind, maar medisch gezien is dit niet mogelijk. Ze dromen over hoe hun kind zou zijn, welke eigenschappen het zou hebben. Een zuiver hart, oprecht en eerlijk, nooit opgeeft, positief is, swingend is, het winnende doelpunt bij voetbal scoort. Ze doen deze kwaliteiten in een doosje in de grond en diezelfde nacht gebeurt er iets vreemds…
Hun wens komt uit.. Er zit ineens een jongetje in hun huis. Er is iets bijzonders aan hem… Hij heeft blaadjes aan zijn benen. Niet geplaagd door enige kennis van opvoeden nemen deze twee mensen het jongetje in hun leven op… Hoe bijzonder hij is blijkt later…
Wat mij in de film raakt is het feit dat ouders meteen starten met kinderen weerbaar te maken voor de wereld. Wijk je af… dan moet je extra hard knokken. Of dat waarin je afwijkt verbergen, zodat je in de massa zult opgaan..
Ik ken zelf ook kinderen die net even anders zijn. De wereld heeft het er maar moeilijk mee. Ze snappen niet waarom het kind niet aan de vastgestelde normen voldoet en meteen wordt er een la open getrokken en een stickertje uitgeschreven. Ik ben zelf ouder van een bijzonder kind. Die op haar eigen wijze de weg naar volwassenheid probeert te zoeken. Soms is er net even een andere benadering nodig om iets te laten lukken.
Wat zou het fijn zijn als we bij de voorlichting over zwangerschap alvast een boekje kregen over liefde en acceptatie voor alles en iedereen. Ook de mensen die misschien niet voldoen aan de ooit door iemand vastgestelde vaste normen. Dat er in de eerste klas van de basisschool een speciaal onderdeel van de lesstof is over gelijkwaardigheid en acceptatie… Zodat, zoals in Nederland op dit moment Participatie de klok slaat en het motto luidt “Iedereen doet mee”. Of je nu dik, dun, gekleurd, met of zonder pukkels, wel of niet kwetsbaar bent… Laten we dan meteen beginnen door allemaal mee te doen om de eigen kracht in mensen te stimuleren, ook voor de mensen die wel aan de norm voldoen.. Als mensen hun kracht kennen dan hebben ze het niet nodig om zich te vergelijken met anderen en die op de een of andere manier als minder te betitelen…(pesters zijn vaak zelf heel onzeker..)
Ik geloof dat ik even naar buiten ben… Een briefje in een kistje doen… en dan vannacht kijken of het gelukt is met mijn wens 🙂
