Ik ben dol op taal. Woorden zijn net lego blokjes voor mij. Je kunt er mee spelen en eindeloos plezier mee beleven om er dingen mee te bouwen. Voornamelijk onzin, in mijn geval, want ik heb nogal last van gevoel voor humor..
In het kader van mijn nieuwe plannetjes ben ik eens in de wereld van een niet zo bekende taal gedoken. Het is een taal zonder woorden. Eigenlijk dus niet zo mijn ding, maar… ik geef toe.. reuze interessant. Als je eenmaal doorhebt wat er NIET gezegd werd.
Het is de non-verbale taal. De taal van het lichaam. Bij een speech let de luisteraar gemiddeld op 7% van wat je zo zorgvuldig in woorden hebt gegoten. Dat betekent dat 93% de aandacht trekt… Daarvan is 38% de toon, snelheid van praten en 55% de lichaamstaal.
Het lichaam heeft dus nogal wat te melden… blijkt. Ik ben eens gaan kijken wat dan wel. Als ik even van onder naar boven werk.. begin ik met de voeten.
De richting waarin de voeten staan schijnt te bepalen waar je gedachten op gericht zijn. Als we met iemand praten waarin we interesse hebben zal onze dominante voet( die hebben we allemaal, meestal de voet waarmee je begint met lopen onderweg) richting de persoon staan. Als we ons in een nare situatie bevinden, zal de voet richting de dichtstbijzijnde uitgang gericht zijn. Wegwezen is het signaal!
Het al dan niet met je benen over elkaar of los van elkaar staan of zitten, heeft ook betekenis. Het zal duidelijk zijn dat gesloten of over elkaar geslagen benen, niet bepaald een open houding laat zien.
De armen vertellen ook meer dan ons lief is. Zo is het niet bepaald charming om je handen in je broekzak te hebben of op de heupjes te plaatsen. Het geeft dominantie of verdediging aan… Armen over elkaar.. beter van niet! Je wilt niet agressief overkomen toch?
Aan het gezicht rommelen… het is een risico. Er zijn hele studies gedaan naar mensen die zouden liegen. Het aanraken van de neus, het wrijven in de ogen… allemaal niet handig…
Met deze nieuwe kennis wordt het wel erg grappig om een gesprek te voeren. Hoewel ik natuurlijk wel erg afgeleid ben door wat iemand niet zegt dan… Ik geloof dat ik het maar hou op mijn oortjes en op mijn onderbuikje… Ik kan meestal wel goed aanvoelen of iemand goed voelt of niet. Als dat niet zo is, is het weer een ander verhaal, want dan moet ik zelf goed opletten dat mijn lichaamstaal niet voor mij gaat spreken.
