Hallo lieve Happy Minders, ik sta weer te springen om jullie te verblijden met mijn wekelijkse column. Het thema deze week: Optimisme
Ik heb er niet zo op, op dat woord. Op-ti-mis-me. Dat is positief vooruit denken. Geloven dat dingen goed komen ondanks dat de situatie op het moment niet zo geweldig is. Ja, weet je, dat is toch gewoon raar. Als iets naar is, dan is het naar en dan ga ik toch echt niet geloven dat je dat even kunt veranderen door in sprookjes te geloven. Waar gaat het heen met de wereld, zeg!
Ik hou me liever aan wat ik zie en ga daar dan gewoon iets van vinden. Positief vooruit denken? Dat is eng. Liever hou ik alles netjes zoals het is, dan is het overzichtelijk voor me. Leuk hoor die theorietjes over een glas dat half vol of half leeg zou zijn. Als je er droog over nadenkt zit er gewoon de helft in toch en krijg je echt niet meer te drinken dan de helft… Of mis ik nu de boodschap van die uitspraak? Na regen komt zonneschijn? Dat weet je toch nooit zeker? En daar zit het hem in. Bewijs! Optimisme is niet gebaseerd op zeker weten. Je gaat er maar vanuit dat je wel weer een baan zult vinden of dat je de prins op het witte paard zult treffen, die deze keer niet je rekening kaal plukt of je als bij-vrouw in zijn kaartenbakje zet. Maar wie zegt mij dat het zo is?
Ik las laatst, ja ik lees nog wel eens iets… dat als je geen optimist bent, je zelf je leven saboteert… Dan zou je dus door je denken invloed hebben over de afloop van een situatie. Een zelf-vervullende profetie, stond er. Als je er vanuit gaat dat iets niet gaat lukken, dan is het ook zo. Hm. Daar moet ik even op kauwen hoor.
Terwijl ik alle enge dingen die kunnen gebeuren netjes in mijn dagboekje schrijf, gebeurt er ineens iets positiefs. Ik let even niet op en daar gebeurt het. Daar had ik niet op gerekend. Zucht, nu moet ik weer een bijlage in mijn dagboekje doen. Het was niet zoals ik had bedacht… Ernestine had een bui van optimisme.
Toch irritant dat Ernestine haar leven op orde brengt als ik bezig ben met mijn archief. Wat is het nut van je zorgen maken als iemand het op gaat zitten lossen terwijl ik me nog zorgen maak? Ik bedoel, het is mijn baan! Ik ben verantwoordelijk voor de paniek, de doemgedachten, de invullingen… Wat moet ik dan nog doen, als iemand mij overbodig maakt?
Daar moet ik dan nog maar eens over na denken. Jullie dachten toch niet dat ik me zo maar laat ontslaan?
Als ik dan toch even de optimist moet zijn, dan ga ik maar even vanuit dat ik er volgende week gewoon weer ben met mijn column.
Liefs,
Betty
