Ik spreek nog al eens wat mensen en ik denk als ik alle gesprekken genotuleerd zou hebben, ik een aardige serie boeken vol zou hebben. Ooit sprak ik een man. Het onderwerp was… vergeving. De man had net zijn schoonzus verloren en was verdrietig. Niet om het heengaan van deze vrouw… Nee om het feit dat ze altijd tussen hem en zijn tweelingbroer had ingestaan. Opgeruimd staat netjes was het idee…
In mijn hart komt dan een gevoel van oh oh… jeetje toch. Zie je het niet… Wat er aan het gebeuren is. Als je niet heel snel gaat vergeven… Bouw je je eigen gevangenis… Tralies om je hart. Het lijkt het meest onlogische om te doen op dit moment. De schoonzus vergeven. Echter… De nare gedachten die er zijn, de beschuldigingen, de illusie dat zij verantwoordelijk was voor het gebrekkige contact met de broer… het is instant gif.
Negativiteit maakt dat je ziek wordt.. Zo zal het verhaal groter en groter worden en de nare gevoelens ook. Het voedt niet… Ik gaf als tip.. ga een brief schrijven. Zet erboven… Schoonzus, ik vergeef je voor…. En ga dan helemaal los. Schrijf alles op wat je op je hart hebt. Alle narigheid die je maar kunt verzinnen. Alle haat, woede wrok, verwensingen. Toe maar… Leeg die put maar. En als aanvullende tip… Maak ook even een brief aan jezelf. En denk eens na waar je zelf ook niet helemaal jovel was… Als je dat gedaan hebt, verbrandt je beide brieven… daarmee de emoties loslatend. De tip werd aanvaard…
Maar het uitvoeren was nog niet aan de orde. Het heeft soms nog even tijd nodig eer dat iemand van de wrok af wil. Het lijkt goed te voelen even zo te denken. Dat is oke. Door die gebeurtenis was ik ook gaan denken. Waar heb ik nog te vergeven. Ik kwam bij mijzelf uit.
Oh.. ik kon er wat van… Oordelen over mij. Over wat ik allemaal wel uitspookte ooit. Ook ik had de tralies om mijn hart. Ik had er last van. Liefde kwam om de hoek kijken op en ik dacht brrr… Ga weg.. Ik heb mijn neus te vaak gestoten en wil niet nogmaals die kant op. Ik moet wijzer zijn en er niet weer in stinken. Gelukkig zag ik het… Hoog tijd om het vergeven van mij in werking te stellen en de knop van positief denken over mij helemaal voluit te zetten. De deur van mijn zelfgebouwde gevangenis kon open.
Als ik ooit nog de neiging zou krijgen een tattoo te nemen… dan zal het deze zijn… om me te herinneren aan hoe slim het is om te vergeven… en wat het opleverde..
