Toen ik een jaar of 13 was had ik een buurmeisje. Ze was iets ouder dan ik en ik vond haar reuze interessant. Ze had alles wat ik niet had. Ze was cool, had een mooi figuurtje, hippe kleding en werd bekeken. Ik keek erg tegen haar op en had er wat voor over gehad om haar te zijn. Ik zag totaal niet in dat ik andere kwaliteiten had en een karakter dat zo veel liever was dan dat van mijn buurmeisje.
Het begint eigenlijk al vrij vroeg dat mensen zichzelf gaan vergelijken met de omgeving. Het resultaat daarvan is dat je na een rondje vergelijking, jezelf vaak nog minder leuk vind dan je al deed. Er zijn altijd dingen te vinden die een ander beter kan of waar iemand meer geluk lijkt te hebben dan jij.
Eigenlijk best jammer dat we dat doen, want al die tijd dat we doorbrengen met kijken naar de schijnbaar betere andere… zien we niet waar we zelf uniek in zijn. We ontwikkelen dan niet onze talenten omdat we druk zijn met de ander.
Nog erger is het als mensen omdat ze zichzelf vergelijken met anderen, een strijd aangaan. Vanuit onzekerheid gaan ze dan maar zorgen dat de mogelijke concurrent (degene die zij als beter dan zichzelf zien) uit de weg geruimd wordt.
Natuurlijk overkomt het mij ook wel eens… dat ik mijzelf vergelijk met anderen… Als ik via via hoor dat iemand de baan kreeg waar ik ook op solliciteerde heb ik wel een fractie even een hm.. oke.. tja.. gevoel. Ik weet alleen inmiddels een ding zeker… het is niet persoonlijk. De ander had ook een kans en die heeft meer geluk gehad. Dat zegt niets over dat ik ook goed zou zijn in dezelfde functie. Het heeft mij wel meer ontspannen gemaakt bij het solliciteren. Als ik constant mezelf vergelijk met anderen die wel een baan hebben of er makkelijk een vinden (terwijl ze al een baan hadden) dan ben ik alleen maar aan het focussen op wat ik NIET heb en neig ik naar het arme-ik-syndroom.
Wat maakt dat ik dan kan bedenken dat iets niet persoonlijk is.. het antwoord is simpel… eigen waarde. Overtuiging dat ik ok ben en dat ik een goede coach, begeleider, inspirator, schrijfster en wat ik nog meer zou willen zijn.. ben. Relativeren dat ik met vele anderen op een vacature solliciteer en dat het maar net is wat een personeelsmeneer (of mevrouw) op dat moment wil zien.
Ik vind het soms wel lastig als anderen zich met mij gaan vergelijken… Jij kan zo goed schrijven, jij kan zo goed enz. enz.. en vervolgens zie je de eigenwaarde van de ander naar de galemiezen gaan.
Jezelf vergelijken is niet handig.. Iedereen is anders. Iedereen heeft zijn eigen talent. Het helpt niets om de ster in een ander te zien en je eigen ster niet te laten stralen. Je zal er niet meer om gewaardeerd worden als je je richt op wat een ander wel heeft…
Dus pak je podium.. en doe je eigen ding… dan hoef je ook niet op anderen te letten.. want dan ben je drukjes met je eigen show.
Showtime!
