Vorig jaar had ik de eer om als kadootje rond te lopen op een evenement voor werkzoekenden.
Mijn taak was om mensen te complimenteren met hun eigen pluspunten.
Een van de vragen die ik stelde (nadat ze waren uit gelachen over mijn outfit) was: “Ik kan er niets aan doen, maar ik vind je zo ontzettend leuk, waarom is dat?”
Eigenlijk een beetje gemeen om mensen hun eigen compliment te laten verzinnen, maar de mensen deden wel moeite… Na wat denkwerk kwamen er hakkelend wel een aantal kwaliteiten naar voren.
Het is dus nog niet zo eenvoudig om jezelf geweldig te vinden en zeker niet als iemand het zo direct aan jou vraagt. Ergens zit er nog schroom om vooral niet arrogant te zijn, want dat is wat we leerden… Wees maar bescheiden. Dat heeft er dan wel voor gezorgd dat we anderen nodig lijken te hebben om geweldig te zijn.. die mogen bepalen of het zo is of niet..
Laten we elkaar daarin dan maar een handje helpen en vooral positief naar elkaar kijken en het ook zeggen als we iets cool, gaaf of bijzonder vinden. Een compliment helpt meer dan je denkt.. Iemand gaat er toch ook zelf weer over nadenken … Goh.. toch leuk.. dat ik.. zo bijzonder ben volgens .. (noem maar iemand).
Het is een klein gebaar, een compliment, dat voor een ander zijn/haar dag kan oplichten. Ik las ergens de tekst: “Een compliment is een verbale zonnestraal”.
Ik zeg… Laat de zon schijnen lieve mensen.. Strooi de complimentjes maar de wereld in!
