Een dag… paar jaar terug…het regende en ik besloot even bij mijn vader langs te gaan. Mijn vader.. een bijzonder mens.
Het was 12 uur… een christelijke tijd toch op zondag. Maar bij mijn vader weet je het nooit. Ik zie een hoofd om het rolgordijn van de voordeur heen, nadat ik had aangebeld. Kennelijk nog iets te vroeg voor deze zondag. Ha ha ha. Mijn vader was de dag nog niet helemaal begonnen, zeg maar. Eigenlijk verwachtte ik nog een persoon van het andere geslacht in dezelfde kledij aan te treffen, maar dat viel mee deze keer. Mijn vader was meteen in zijn nopjes…
Wij… gaan samen lunchen. Je hebt toch verder niets te doen of wel? Eigenlijk had ik nog wel andere plannen, maar mijn pap keek zo hoopvol.. Daar zat ik dan met mijn vader aan de Oude Gracht. Bij hetzelfde tentje waar hij al 30 jaar komt. De bediening komt al uit de keuken rennen om hem te begroeten. Ik vind dat elke keer weer grappig. Met mijn vader kun je hele leuke gesprekken voeren.
Die dag ging het over de liefde. Hij komt dan ineens met een verhaal aan wat toepasselijk is op een aparte manier. Een verhaal over een rijke man die een groot bos om zijn huis heen had. In dat bos kwamen altijd verliefde mensen om samen te zijn. De rijke man vond dat zo bijzonder, dat hij besloot dat het bos voortaan alleen nog maar toegankelijk zou zijn voor verliefde mensen. Een groot bord kwam bij de ingang van het bos te hangen met de tekst… Alleen voor verliefden, erop. Groot was de verbazing van de rijke meneer toen het bos daarna leeg bleef.
Kijk zegt mijn vader, het bos was leuk toen mensen daar nog kwamen en hetgeen ze daar deelden geen naam had. Ze waren tot die tijd alleen bezig met het moment en het genieten daarvan zonder dat het een naam had. Toen er een naam aan gegeven werd, wilden de mensen niet weten dat ze tot die categorie behoorden. Ik vond het weer een leuk verhaal.
Oudere mensen hebben op een gegeven moment de neiging om op te gaan ruimen. Tja.. zegt mijn vader… dat scheelt weer werk voor als ik dood ben. Deze keer was mijn vader zijn verzameling cassettebandjes aan het opruimen. Muziek uit de jaren 50, 60 en 70. Een groter plezier dan te gaan zitten en met hem te luisteren naar een stukje geschiedenis kun je mijn vader niet doen. Glimmend zit hij dan op de leuning van de bank. Elke keer de muziek een stukje vooruit spoelend. Het resultaat… je hoort alleen flarden van liedjes. Het is eigenlijk erg grappig, hij weet ook precies welk liedje er daarna gaat komen. Bij mij stond na afloop een tas met cassettebandjes. Doel… ik mag ze allemaal gaan luisteren. En dan mag ik de nummers die ik leuk vind noteren en dan gaat mijn vader die op een cd zetten. Ik vind het zo schattig, maar ooh wat een werk.
Mijn vader kon maar geen genoeg krijgen van mijn bezoek. Je gaat toch nog niet weg of wel? Ik dacht zo… ik ga even liggen en dan gaan we daarna uit eten… bij Borro (hetzelfde restaurant waar we eerder geluncht hadden). Nou pap… het percentage Borro ligt dan wel erg hoog vandaag, zei ik voorzichtig. Oh… maar dan gaan we toch bij jou in de buurt wat eten…. Ik vond het best. Dan wordt het een vader-dochter-dag.
Kijk..zegt mijn vader… Dit had ik dus drie weken geleden al willen doen… maar ja… toen was je weer eens niet thuis. Ik moet diep nadenken… drie weken geleden… Volgens mij was ik toen gewoon ziek, maar ik weet al beter om er een heel verhaal van te maken.. Ja.. zeg ik, ik ben nog wel eens weg.. Mijn vader zit te genieten. He lekker he dat ik dit bij leven nog kan doen met je. Ik vind dat ook. Het is inderdaad leuk. Wat ook grappig is, dat als je ’s morgens in de regen staat, dat je niet kunt beseffen dat je ’s avonds op een terras in de zon zit met je vader. Zo kan een dag een hele andere wending krijgen en nog een waardevolle herinnering worden.
Mooi…