Vandaag is zo’n dag dat het niet komt.. Ik weet niet waar ik het heb laten liggen. Ik heb het meestal binnen handbereik, maar echt.. het is foetsie..
Wat ben ik dan kwijt? Nou de inspiratie.
Normaal vloeit moeiteloos van alles uit mijn hoofd hopla het scherm op, maar deze keer kwam er niet veel
Ineens dacht ik, weet je wat. Ik schrijf gewoon over het niet hebben van inspiratie. Gek genoeg gingen mijn vingers automatisch over het toetsenbord en kwam er een blog uit zetten.
Mooi hoe het werkt. Je hikt aan tegen iets. Je draait er linksom heen en rechts… en je zit vast. Maar zodra je het loslaat en besluit het te laten, komt er ineens van alles uitzetten.
Mijn inspiratie komt meestal uit gesprekken die ik met mensen heb over het leven, over wat ze meemaken, over wat ze voelen en ook niet voelen. Dan ineens komt de titel voor het blog en is het daarna nog maar een klein klusje om de woorden erbij te krijgen.
Ik had gisteren wel een inspirerend gesprek met een lief vriendinnetje. Gezellig op de bank, thee erbij en kletsen over hoe ons leven is verlopen en waar we nu staan en welke keuzes je zou kunnen of willen maken. Wat wil je eigenlijk echt..
Het vast zitten van mijn inspiratie van vandaag komt een beetje door die vraag. Deze vriendin is niet de eerste in een paar dagen tijd die mij de vraag stelde. Kennelijk is het iets waar ik eens goed over moet gaan denken, of voelen. En.. voedsel voor een ander blog op een andere dag.
