Ik tik de titel van het volgende hoofdstuk van mijn boek in. De vorige keer dat ik dat deed, had ik geen benul van wat er daarna zou gebeuren. Het hoofdstuk heette ‘wraak’. Nog geen tien minuten nadat ik twee pagina’s had geschreven gebeurde het… Ik zat midden in de emotie waar mijn hoofdstuk over ging. Het ging razendsnel en na afloop zat ik te kijken naar mijn eigen gedrag. Hoezo toevallig?
Deze keer is het een totaal ander onderwerp en ik vraag me af “Zou het nu weer gebeuren?” Ik hoef niet lang te wachten of er doet zich een situatie voor die helemaal past bij het onderwerp. Het wordt bijna eng. Stel je voor dat ik een hoofdstuk over banken beroven of nog ergere dingen zou schrijven. Natuurlijk ga ik dat niet doen, daarvoor is mijn leven te positief, maar ik vind het wel een beetje te toevallig.
Als ik weer eens even moet zoeken naar inspiratie voor mijn blog, sla ik een magazine open. Ja hoor.. daar gaan we weer. Het artikel gaat precies over waar ik het net met iemand over had. Ik weet ook eigenlijk wel wat dit is… het heet zo mooi ‘synchorniteit’. Dat is als je net zwanger bent, zie je overal mensen met baby’s en kinderwagens. Als je een nieuwe auto hebt, zie je ineens overal precies dezelfde auto rijden.
Waar je aandacht aan geeft, lijkt dus steeds op je weg te komen. Dan is het dus belangrijk dat je goed oppast met waar je druk mee bent in je hoofd. Het hoofdstuk wraak maakte mijn egootje weer erg actief. Iemand was nogal bot en hopla het vingertje van mijn ego snelde naar de ‘ontvrienden’ knop op Facebook. Ironisch genoeg drukte ze per ongeluk op de verkeerde knop, door alle haast en nodigde ze tot twee keer toe de persoon uit als vriend. Vijf minuten later moest ik wel even lachen om mijn eigen gedrag. Oh oh, dat synchroniteits gedoe is wel tricky.
Het kan ook heel positief werken. Dat bleek toen ik pas geleden over mijn boek nadacht en het er met iemand over had. Nog geen tien minuten later spreek ik ’toevallig’ de buurvrouw, die connecties heeft en ik moest maar eens bij bepaalde mensen op Facebook kijken…
Het werkt dus twee kanten op, aandacht geven aan dingen. Ik ga maar eens goed letten op wat ik denk… dan kom ik nog eens ergens.
