“Ik ben verliefd”, zeg ik tegen mijn vriendinnetje. “Hm, hm”, zegt ze met haar gezicht in een grappige houding. “Nee, echt”, zeg ik. “Soms heb ik dat”. Ze kijkt me lachend aan en zegt “Leuk he”. We hebben al heel wat uren aan de tafel doorgebracht, lachend, huilend, boos, teleurgesteld over de liefde. Relaties zijn ingewikkeld soms.
Soms ineens overvalt het me. Een vlaag van verliefd zijn. Het grappige is, dat dat meestal gebeurt in een niet romantische setting. Nog grappiger is dat de dingen waar ik het bij krijg, voorheen een zucht opleverden. Het zijn de kleine dingetjes waar ik nu een schattigheids gehalte in kan zien. Vooral de dingen die hij anders doet dan ik.
Zo zal ik het niet bedenken om mijn gehakt af te wegen, om er daarna in gewicht gelijkende ballen van te maken. Ballen die ook nog eens perfect van vorm zijn. Ik kijk met een half oog naar het proces en grinnik. De wetenschapper bakt ballen. Perfecte ballen.
Een flart van een liedje van Ella Fitzgerald gonst door mijn hoofd. “The way you wear your hat, the way you sip your tea”… Het zijn dus de kleine eigenschapjes die iemand speciaal maken. Kennelijk heeft mijn ego het opgegeven om zich te beklagen over de verschillen. Ze heeft het geaccepteerd. Zo kan ik er nu van genieten als hij zijn hele ziel en zaligheid in het bakken van een brood gooit, inclusief krachtgeluidjes bij het kneden. Inclusief de klabam als het voor zijn gevoel klaar is met kneden.
Ik ben stiekem verliefd, want als ik ga uitleggen waarom ik op dat specifieke moment dat gevoel heb, is het gevoel weer weg. Ik geniet in stilte. Ik sla het op in mijn archiefje van leuke momentjes, leuke eigenschapjes aan hem en als het nodig is, doe ik dat weer even open als ik weer eens een dikke zucht doe. Meestal als mijn lieflijk egootje weer eens iets niet kan snappen, accepteren en het nodig vindt om daar iets over te zeggen.
Ik kijk mijn vriendin aan over de keukentafel en zeg: “Wie had dat gedacht, dat wij nog eens een fatsoenlijk exemplaar tegen zouden komen”. We schateren. De wenslijstjes van toen met alle eigenschappen die er in moesten zitten, lijken nutteloos nu. Juist het verschil maakt het soms zo leuk. In het verschil tussen twee mensen zitten mogelijkheden om iets te leren.
Er is een nieuw lijstje waar we onze wijsheid uit halen…
