“Kom je gezellig bij me eten”, vraag ik aan een vriendinnetje. “Ja, gezellig!” Twee seconden later… “Uhm, je weet toch dat ik geen vlees eet?” Ik graaf in mijn geheugen en ploep daar meen ik toch een keer lasagna met haar gegeten te hebben, met vlees! “Is dat nieuw of was je altijd al zo?” vraag ik om toch even zeker te zijn dat ik niet aan het aftakelen ben. “Ik eet wel vlees, altijd al, maar hallal.” Ik moet lachen. Tja een hallal-slager zit hier niet om de hoek. “Is pizza met spinazie eigenlijk hallal? vraag ik. Ze schatert: “Ja dat is super hallal.”
“Ik moet nodig eens op hallal-les”, grap ik naar haar. Ze legt me later uit wat de achterliggende gedachte is. Ik vind het prima. Ik heb ooit al eens vlees van de hallal-slager gegeten en ik vond het heerlijk. De hallal-frikandel die ik ooit at, was een minder groot succes, maar ja, je kunt niet alles hebben.
Bijzonder hoe mensen met eten er tradities op na houden en de redenen die er achter zitten. Ik ben altijd geïnteresseerd in het verhaal. Of je nu hallal of kosjer, vegetarisch, veganistisch of gewoon carnivorisch bent… het maakt mij niet uit.
Gelukkig dat in onze samenleving steeds meer aandacht en respect voor elkaars gebruiken te vinden is. Zo las ik dat in Almere St. Maarten en het Hindoe feest met de naam Divali samen worden gevierd. De overeenkomst die bij de uitleg werd genoemd zou de viering met zoetigheid zijn. Wat een leuk initiatief!
Divali is een vrolijk Hindoefeest, het feest van de duizend lichtjes. en wordt tere van Maha Lakshmi gevierd. Dat is de godin van het licht, de voorspoed, het geluk, het succes, de wijsheid en de welvaart.
Ik heb ook wel eens meegemaakt dat Sinterklaas en het Suikerfeest na de Ramadan gelijk vielen en er op de school van mijn dochter aan beide feesten aandacht werd geschonken. Ik vind dat gaaf. Zo leer je van elkaars verhalen en gebruiken.
“We halen wel een pizza erbij”, zeg ik tegen mijn vriendinnetje. Ik ga toch nog eens naar de hallal slager binnenkort om te kijken wat ze daar allemaal hebben. Gooi ik wat in de vriezer… Kan ik de volgende keer eens uitpakken en met een nonchalant toontje zeggen “Eet je mee… ik heb hallal!”
Over de kosjer manier van eten moet ik me nog eens buigen. Ik vond wel een ezelsbruggetje. De voorkant van de koe wordt gegeten, de achterzijde niet… En ‘je mag het bokje niet in de melk koken” zou je laten onthouden dat je geen zuivel en vlees mag samenvoegen. Geweldig!
