Serieus?

“Heeft u ook bellenblaas?” vraag ik aan de jonge vrouw achter de kassa. “Ja hoor, precies achter u”. Ik zoek de twee grappigste flesjes uit en de kassajuffrouw zal wel achterdocht gehad hebben. Ik keek net even te blij uit mijn oogjes…  Nog geen twee tellen later vliegen er allemaal belletjes de lucht in, net buiten de deuren van het overdekte winkelcentrum.

Misschien kwam het door het vooruitzicht om naar de film ‘Pan” te gaan. Of misschien ook gewoon doordat ik het heel fijn vind om gewoon mezelf te zijn. Het was zo’n dag dat ik zin had om te spelen.

Kort daarvoor had ik samen met mijn vriend selfies zitten maken. op een bankje buiten. Mensen die ons zagen zullen gedacht hebben dat we misschien net ‘verkering’ hebben, maar nee… dat is niet zo. Later ben ik hem ineens kwijt… Staat ie in de Kruidvat de selfies te bewerken tot fotostripje. Ik moet daar enorm om lachen.

Ergens diep in mij zit een kleine versie van mij die het niet kan laten. Die is er altijd al geweest… Vroeger hadden ze bij de bouwmarkt een bord met deurbellen die je kon testen… Tegenwoordig  lukt dat minder goed, totdat je een medewerker erbij haalt en je ze allemaal even wilt horen… Het leukste daaraan is om ook nog te vertellen dat je geen bel wilt kopen, maar even komt luisteren…

Als ik de bioscoop in loop wordt mijn oog getrokken naar een reuze M&M pop die naast een kast met buizen staat.  Serieus?  Een hele muur vol met verschillende kleurtjes M&M’s.  Even later sta ik te dubben, welke kleur te kiezen… Ik start met fuchsia roze. De witte ook, oh en blauw maar dan niet de standaard kleur. Dit is geweldig. Een paar mensen staan ook naar de muur te kijken. Je moet een bekertje kopen om ze te mogen pakken.  “Zou het onbeperkt zijn…” vraag ik aan mijn vriend. De meneer die verlekkerd staat te kijken heeft een trui aan met een zak aan de voorkant. Ik kijk hem aan en zeg “Jij hebt toch een zak aan jouw trui…” “Ja… “, zegt hij met enige aarzeling. Ik pak mijn bekertje met de M&M’s en laat een deel ervan in zijn zak glijden. “Zo… even bijvullen”, zeg ik met een ondeugende blik.  De man kijkt me lachend aan en zegt:  “Dank je wel!”

De film over Peter Pan zet me ook weer aan het denken. We nemen alles zo serieus. In deze versie van de film moet de jonge Peter bewijzen dat hij kan vliegen. Hij probeert het, maar vergeet aan blije dingen te denken. Wat een mooi voorbeeld van hoe het in het echte leven gaat. Als je iets graag wilt, zal het zeker niet lukken als je de focus legt op het ‘moeten’ lukken. Als je kijkt naar hoe leuk iets is en hoe blij je ervan zou worden, zal het zeker meer kans van slagen hebben.

Kinderen lijken een nog onaangetast vertrouwen te hebben in wat ze kunnen en wat er allemaal mogelijk is in de wereld. Misschien is het bellenblazen en selfies maken een manier van mij om weer even kind te zijn en zo mogelijkheden te scheppen voor wat ik graag wil. Schrijven om te inspireren.