Als je er even niets mee kunt… vries het dan even in..
Jaren geleden was ik bezig met allerlei cursussen om mijzelf te ontwikkelen. Op een dag volgde ik een cursus waarbij de cursusleidster het belang uitlegde van het tijdelijk ‘parkeren’ van een onderwerp/persoon waar je veel moeite mee hebt.
Het komt in de beste families voor.. ik had moeite met mijn moeder.
De opdracht was om de naam van de persoon op een briefje te schrijven, in een bakje met water te leggen en dan in de vriezer te plaatsen. Dit zou als effect hebben dat je symbolisch even afstand schept tussen jou en de persoon..
Zo gezegd, zo gedaan.. Ik ging mijn moeder ‘invriezen’. Papiertje, naam, bakje, water en hopla.. daar ging mijn moeder in de vriezer.
Weken gingen voorbij tot ik op een dag mijn toenmalige man hoorde zeggen…
‘Schat… kan het zijn dat ik jouw moeder naast de frikandellen zie liggen?”
Gierend van het lachen loop ik naar de vriezer en zie dat ik mijn moeder nog niet ontdooid had.
Gelukkig heb ik inmiddels veel bijgeleerd en is de behoefte om mensen in te vriezen niet meer aanwezig. Het zou anders wel erg druk geworden zijn in de vriezer, bij al mijn leermomenten in dit leven 🙂
Ik vries nu nog alleen maaltijden en ijsjes in.. en luister liever naar Brigitte
Kaandorp…
