Mijn telefoon ligt op tafel naast me. Brrrr… brrrr. brrrr. Een trillend geluid trekt mijn aandacht. Ik heb standaard alle fluitjes, piepjes en belletjes uit staan. Ik word er gek van anders. Na een paar seconden is het wederom brrr.. brrr… brrr… Ik kijk en ja hoor… het is weer zo ver.. Ik ben weer ongemerkt aangekomen in de wereld van de groepsapp.
Ik leer handigheidjes op de telefoon meestal als ik ergens ‘vanaf’ wil. Dus telefoon pakken, knopjes zoeken, opties doorbladeren… en met dat ik dat doe… brrr…brrr.brrrr. De irritatiefactor wordt al flink aangetipt. Ik grom een keer en blader verder in de telefoon om te kijken hoe ik uit de groepsapp kan gaan.
Ah.. ‘groep verlaten’. Er is hoop! Hallelujah. Ik druk op de optie en laat een genoegzaam zuchtje. Lekker.. rust. Ik leg de telefoon weg en ga verder met wat ik aan het doen was totdat.. Brrr.. brrr..brrrr. Ik kijk en zie een berichtje. “Had je op het verkeerde knopje gedrukt?” “Je hebt de groep verlaten…”. Vol ongeloof staar ik naar het scherm. “Het verkeerde knopje???” Dat was mijn reddingsknopje! Mijn uitweg!
Ik besluit de persoon die mij de vraag stelde, dan maar even persoonlijk een appje te sturen en uit te leggen dat ik echt niet, serieus niet, absoluut niet op het verkeerde knopje had gedrukt. Vol verbazing wordt mijn bericht gelezen. “Maar.. uhm, je kunt toch het geluid uitzetten?” Ja.. dat had ik ook gedaan, maar toen ging de telefoon brrrr..brrr..brrr doen. “Oh maar dan moet je even bij instellingen en… “. Er volgt een heel verhaal over hoe je kunt kiezen voor meldingen enzovoort enzovoort.
Ik besluit vervolgens de euvele moed te hebben om te zeggen “Ik ben niet zo’n groeps-app-mens”. Dat had ik beter niet kunnen zeggen. “Ja.. maar.. dan mis je alle mededelingen en moeten we jou weer apart gaan melden wat er aan de hand is”. Ik weet het, ik ben eigenwijs. Ik loop niet mee in de kudde. Ik wijk af. En wat ik vooral ben, is blij met mij. Ik wil geen groepsapp! Wat snap je daar nou niet aan?
Een aantal vrienden minder op whatsapp… merk ik ineens dat anderen ook mijn voorbeeld volgden. Iemand uit de groep meldt dat er bijna niemand meer op de groepsapp zit. “Goh..” zeg ik ” ‘dat is bijzonder”.
Het wordt nog ingewikkelder als mensen van andere werelddelen en tijdzones je zo maar toevoegen aan een groepsgesprek. Voor je het weet ben je drukker met het nalezen van ontelbare conversaties die plaatsvonden terwijl je sliep. Daarnaast heeft Amerika een hoog theater-gehalte waarbij veel tekst nodig is om een vrij eenvoudig onderwerp te bespreken…
Het is de nieuwe manier van communiceren. Als je iets te melden hebt, dan app je. Bellen, brieven schrijven… het is zo vorige eeuw. Op zich prima. Ik zie ook zeker de voordelen ervan (en ook de nadelen). Maar.. laat mij lekker gewoon zen zijn en voeg me alsjeblieft niet toe, ook niet gevraagd. Want het gebeurt bijzonder vaak ongevraagd… Ongetwijfeld uit enthousiasme. Leuk! Kom er bij… zal het motto zijn.
Lieve groepsappers geloof mij… Ik ben veel leuker als individu, want groepsappen maakt het ergste in mij los.
Heel erg herkenbaar (weer)?
Ik ben zo blij dat er ook nog een aan-uitknop zit op mijn telefoon. Volgens mij weten veel mensen dat niet eens… ?