In het midden van de nacht ga ik lopen van de bergen van hoop naar de rivier van dromen. Een zin uit een liedje van Billy Joel. Ook komt de uitspraak vallei der angst voor. Zo zie ik het soms. Het leven kan een rivier van dromen zijn en ik loop langs de oever. Kijkend, hopend, wensend.
Die vallei van angst… Ik heb inmiddels gemerkt dat angst vaak een illusie is. Het gevoel van iets niet zeker weten en daar een verhaal aan hangen. Waar was ik dan het meeste bang voor… om het niet te redden in mijn eentje. Dat kon zijn qua geld of qua relatie.. noem maar op. Maar elke keer als ik dacht, dit komt niet goed, wat nu… ik weet niet meer wat te doen, dan gebeurde er toch weer een wondertje, omdat ik diep van binnen toch geloofde dat het wel goed moest komen. Ik wist alleen nooit vooraf hoe, dat bleek altijd achteraf pas.
Jaren geleden zat ik bij mijn moeder op de bank. Voor een door haar aangevraagd gesprek. Ik maak me zorgen, hoor ik haar zeggen. Ik lig vaak wakker en denk aan jou en aan jouw leven. Het is allemaal zo onzeker kind. Ik zou willen dat je meer geluk had. Het maakt me verdrietig en onrustig en bang.
Ik kijk naar haar. Mijn moeder. Ik zie dat ik haar nachtmerrie ben. Ik doe alles wat zij als eng ervaart. Ik heb geen vaste baan, ik heb geen huis met een tuintje, ik heb een heel bijzonder kind, ik ben niet getrouwd en heb mijn pensioen nog niet helemaal op orde.
Ik heb mijn moeder gezegd dat ik het niet weg kan halen, het nare gevoel dat ze heeft. Haar zorgen over mijn leven… haar verwachtingen of hoop voor een succesvol leven voor mij niet kan waarmaken. Ik loop langs mijn eigen rivier en volg mijn dromen en dat is soms eng ja.. Als je niet weet hoe dingen af zullen lopen. Een geruststellende gedachte is, dat je nooit zult weten of je iets kunt als je het niet probeert, hoe bang je ook bent dat iets niet zal lukken.
Tot nu toe heb ik veel geleerd en een hoop avonturen beleefd. Die maken mij wie ik vandaag ben.. iemand die heus wel eens een keer bang is, maar toch blijft geloven in dromen en dat het goed komt, met mij.. met de wereld.
Ik kijk naar de bergen van hoop nu op mijn wandeling langs de rivieroever. Af en toe met een schuine blik naar de vallei van angst.
