Als ik voor de tweede keer mijn oogjes opendoe en met mijn hand over de lakens ga ontsnapt mij een zuchtje. Wat zijn dit soort momentjes eigenlijk heerlijk. Gewoon even lekker in je bed liggen en genieten van de ochtend en je als een prinsesje voelen. Je zou dit soort momentjes eigenlijk in moeten lijsten. Een gang met allemaal momentopnames van geluk. Een prrrr geluidje maken als een spinnende poes als je er doorheen wandelt.
“He, het was zo’n fijne ochtend”, zegt de kennis waar ik even langs ging. “Totdat ik de post opende en die rekening zag”. Ik herken het precies. Je zou zo een hele dag een pruthumeur hebben omdat je elke keer weer het rotgevoel krijgt van de rekening die je niet zag aankomen en dat is toch echt wel een brrrrr momentje.
Of je de hele dag weer aan die rekening gaat denken, heb je zelf toch wel een beetje in de hand. De rekening gaat niet weg, dat is een feit. Dat je moet betalen is flink balen, zeker als je het geld niet hebt. Maar… je kan ook met jezelf afspreken dat je het brrr momentje niet in een lijstje doet en even naar de prrrr afdeling gaat. Dat vergt wel discipline. Je gevoel en je gedachten over het minder leuke nieuws even parkeren en jezelf afleiden.
Ik weet echt wel dat het niet zo makkelijk gaat. Ik heb ook mijn momenten gehad dat de belastingdienst mijn brievenbus echt de leukste vond van de hele straat. Net de nabetaling van het ene jaar met bloed, zweet en tranen betaald en tadaaaa de volgende. Ik weet nog dat ik op die dag besloot er maar eens goed om te lachen. Gek genoeg, kwamen er daarna ineens oplossingen en minder blauwe enveloppen…
Het idee van de Prrr-galerij is niets meer dan een manier om optimist te blijven. Kijken naar alle momenten waarop je gelukkig was en te beseffen dat je eigenlijk een rijk mens bent, ondanks de rekening die je nog mag betalen.
In mijn prrr-galerij hangen momentjes die eigenlijk niets kosten. Ook zo’n leuk gegeven. In bed liggen en je heerlijk voelen, genieten van een mooi uitzicht vanaf het balkon, een glimlach delen met iemand, een moorkop met de vingertjes eten (ok.. die kost geld), een voetenbadje nemen en jezelf even vertroetelen, de geur van brood opsnuiven bij een bakker voor de deur (dat kost niets 🙂 ) en zo kan ik nog uren doorgaan.
Van brr naar prrr is eigenlijk maar een stap van een enkele gedachte. Je moet alleen de keuze maken om die stap te zetten en naar de prrr galerij te lopen.
