Een hele goedendag gewaardeerde lezers van Happy Minds. Het is weer tijd voor een column met inhoud van mij, Sherlock, het all-inclusive ego met intelligentie. Het onderwerp dat ik met zorg heb geselecteerd is: planten. Voordat jullie in de gaap-stand schieten, ik zal jullie niet vermoeien met Latijnse namen of botanische weetjes… nee… niets van dat alles. Ik beloof jullie dat ik me daar verre van zal houden.
Goed. Waar te beginnen in deze kwestie? Bij het begin dan maar, logisch… Het zal jullie niet verrassen dat de situatieschets begint bij de woonomgeving van mijn collego (voor wie de term de vorige keer niet had meegekregen: collego: collega ego) Betty.
Eens in de zoveel tijd heeft mijn collego last van de behoefte aan het bewegen van haar ‘groene’ vingertjes. Ze schreef ooit een blog over haar kwaliteiten op dit gebied. Ik zie regelmatig planten binnenkomen, bij voorkeur in een trendy potje. Nadere inspectie van mijn kant leert dat de plant in de aarde in het trendy potje is gezet. “Enig toch?” is het commentaar op mijn inspectie. Ik heb inmiddels geleerd om mijn mening over de groene vingers van mijn collego maar voor me te houden. Maar heel af en toe borrelt het. Ik kan mij dan niet beheersen. Vanuit mijn tenen komt de noodzaak om er iets van te vinden. “Zou je niet een binnenpotje in de pot doen, zodat het water weg kan?” De opgetrokken wenkbrauw is de voorbode voor onweer. “Hoezo dat dan?” “Dat staat raar!” is het antwoord.
De bedenker van de quote “Happy wife, happy life” zal door schade en schande geleerd hebben dat het verstandig is om je als man te bekwamen in diplomatie, het kiezen van de gevechten en het ontwikkelen van een olifantenhuid. Ik acht mezelf een geoefend man, want ik liet de potten-discussie voor wat het was met de hoop dat bij het zoveelste overlijden van een groene bezoeker in huis, er eindelijk wat van de door mij aangegeven kennis zou neerdalen in het brein van mijn collego.
Want zeg nou zelf, lieve Happy Minders… jullie weten toch ook allemaal dat als je een plant uit de plastic pot haalt en in een andere pot zonder gaatjes zet, dat de wortels gaan rotten. Dit komt doordat het overtollige water dan nergens naartoe kan gaan en in de pot blijft zitten De wortels blijven dan nat staan waardoor ze gaan rotten. Hierdoor gaat je plant hangen en uiteindelijk dood (bron: eigen huis & tuin). Of kom ik nu met hele nieuwe verrassende informatie door? Of zoals mijn collego wel pleegt te benoemen: ben ik een Wiki-pedia-verslaafde met een drang om mijn behoefte aan kennisopname op anderen over te brengen?
Hoe dan ook… Ik mocht recentelijk meemaken dat het licht werd gezien. “Zeg… ik moet even van die plastic potjes halen” was de mededeling. Quasi nonchalant, maar diep van binnen een dansje à la Carlton van de Fresh Prince of Belair onderdrukkend, vroeg ik “Oh, hoezo dat dan?” “Tja, gek genoeg vinden de plantjes het niet zo fijn in een mooie pot met verse aarde… Ik snap daar niets van, want de worteltjes kunnen heerlijk een weg banen…” En toen kwam het mooiste moment… ik teer nog op de vreugde van de woorden die ze sprak… “Misschien had je toch wel gelijk over een binnenpotje”.
Het zijn de kleine dingen in het leven, Happy Minders. De momenten met een gouden randje. Het gevoel van 10 op de schaal van 10 van gelukzaligheid. Ik lijst deze in. Ik kan hier weer maanden op door. Ik… Sherlock… had (ik laat even het woord misschien weg) GELIJK!!!
Wauw. Geweldig. Bovendien… wat fijn voor de groene bewoners in huize Betty dat ze een kans op een leven langer dan een week gegarandeerd krijgen. Ik voel me daar toch wel trots over, dat ik met mijn kennis een leven heb weten te redden. Hallelujah!
Vanuit een euforisch gevoel groet ik jullie allen en tot een volgende column maar weer.
Sherlock.
