“Wat kan ik voor u doen mevrouw?” vraagt de hippe verkoper in de stijlvolle bedrijfsverpakking die hij aan heeft. “Ik ‘moet’ een nieuwe telefoon”, zeg ik. “Nou dan gaan we dat eens even voor u regelen”. “Welke telefoon wilt u hebben?”. Ik aarzel geen moment en zeg vrij duidelijk de S5mini. Daarna start het spel. Het overtuigen van een klant. Jammer, dat Betty en Sherlockje ook mee waren naar de winkel. Het is ook haar telefoon, denkt ze.
De meneer in de winkel is goed in zijn werk. Beleefd, geduldig en niet te beroerd om vooral ook op alle andere modelletjes te wijzen. “Als u nu de LG neemt, dan heeft u voor hetzelfde bedrag een beter toestel”. Ik voel naast me een egootje wakker worden. Sherlockje. Hij schraapt zijn keeltje en zegt “Dat is niet zo”. De verkoper laat zich niet van de wijs brengen en gooit wat informatie op tafel om zijn uitspraak kracht bij te zetten. Ik sta te kijken naar het spel dat zich afspeelt.
Dan wordt Betty wakker. “Ik wil gewoon de S5mini”. Het is een beetje diva gedrag, ik weet het. Ik vind het eigenlijk dus best wel een hoop gedoe zo’n nieuwe telefoon. Ik weet wat er komen gaat. Niet weten waar alles zit op zo’n ding, proberen te ontdekken of het niet precies zo werkt als de oude… Onlogisch natuurlijk want het is een nieuwere versie. Betty zucht al diep. Dat wordt weer een heel weekeinde grommen als ik niet snap hoe iets werkt en iets niet kan op mijn telefoon. Ja, het is een schaduwkantje, ik beken…
Als het model geen onderwerp van discussie meer is, komt het volgende obstakel. Het abonnement. Ook hier helpt Sherlockje braaf mee om Betty vooral het beste van het beste te laten krijgen. Het is zo’n schatje! De verzekering van de telefoon is nu het issue. Ik wil eigenlijk wel zo’n verzekering, hoewel ik ook bedenk dat ik erg zuinig ben op mijn spullen. Sherlockje zegt kritisch “Die verzekering is wel erg duur”. De verkoper gooit weer informatie in een stortvloed aan woorden terug naar Sherlockje.
De verzekering is per maand opzegbaar, dus vooruit dan maar. Soms moet ik even nadenken over dingen en parkeer ik het even. Alles geregeld, sta ik wel geteld een half uur later weer buiten met de nieuwe telefoon in mijn hand. Onwennig.
Het eerste wat ik wil, is alle, maar dan ook alle piepjes en belletjes uit. Ik ben van de silent phone. Zou heel handig zijn als daar een knopje voor was. Klik.. alle geluidjes uit. Dan komt de volgende klus. Alle apps die je had moeten weer opnieuw erop. En in het tijdperk van ‘ik heb daarvoor een app’ zijn dat er nog al wat. Sherlockje staat al in de startblokken. Als nerd ben je daarin de expert.
Een paar uur later is de S5 precies zo ingericht als de S4 en heeft Betty wat nieuwe dingen geleerd. We kunnen weer door met het leven. Het valt niet mee… Een nieuwe telefoon is net een verhuizing. Alles staat op andere plekken en je grijpt mis in de koelkast naar de melk..
Change is bad. We must NOT CHANGE or so the ego says eh Betty? 🙂