Als je goed oefent… kun je midden in de Kalverstraat zitten en totaal zen zijn, zegt de yogaleraar met een grote glimlach.
Ja, ja… dacht ik toen al. Jij hebt makkelijk praten. Dan ken je mij nog niet en zeker mijn lieve Betty niet…
Het kostte me dik een jaar voordat ik zonder om te kiepen een kwartier op poefje, met de nodige extra kussentjes voor onder mijn knie en in mijn rug, een kwartier zen kon zitten zijn en nergens aan kon denken. Een hoestbui van een mede aspirant yogi of het tikken van de klok was soms al genoeg om de zen stand abrupt te verlaten.
De geluiden waren nog te negeren, maar oh.. wat spijtig dat Betty ook mee was naar yoga les. Je kunt haar niet thuis laten, zeg maar. Ze is altijd mee!
Er zijn altijd gedachten, daar ontkom je niet aan. Of je er aandacht aan besteden wilt is een tweede. Vol goede moed begon ik aan een sessie met de overtuiging dat het deze keer echt zou gaan lukken. En daar kwamen ze.. de gedachten. Een breed scala vloog voorbij. Oh jee.. ik moet hoesten, maar als ik dat doe is iedereen uit de zen. Niet aan denken! Gewoon doorademen. Oh mijn voet jeukt… als ik ga krabben ben ik uit mijn zo zorgvuldig gefabriceerde lotus stand… Niet aan denken.. gewoon door ademen.
Het is al tijden geleden dat ik yoga deed en ik denk er toch wel weer over. Mijn gedachtestroom maakt me soms een beetje moe en niet compleet happy. Het komt er grotendeels op neer hoe veel gedachtes je wilt bekijken en of je er iets mee wilt.
Mijn Betty is erg goed in denken. Denken over hoe iets zou moeten zijn, hoe iets ooit goed moet komen. Betty vertegenwoordigt alle emoties die een mens maar kan hebben.
Mijn Betty heeft volgens mij soms last van chronische PMS en komt regelmatig in haar ‘niet’ modus voorbij. Iets kan niet, iets gaat niet, iets zal niet lukken. De klaag-mopper-arme ik- stand is helemaal in bij haar. Dat betekent dat ik dagelijks probeer om haar te vermijden, te negeren. En dan durft ze ook nog er in te gooien, dat miss Happy Minds toch het goede voorbeeld moet geven… Uhm.. tja.. wat kan ik daar nou nog op zeggen behalve Kssttt! Betty!
Wat je aandacht geeft groeit.. zo ook denken. Afleiding is de beste remedie. Totaal iets anders gaan doen en het liefst iets met de handen waardoor je geen tijd hebt om te denken aan wat dan ook. Ik snap ook heel goed waarom kleurboeken weer helemaal hot zijn, voor volwassen mensen. Als je binnen de lijntjes moet blijven, zal je de focus op de stift en het papier leggen en niet aan je minder goed lopende relatie, de ruzie op het werk, de dingen die je altijd wilde maar steeds maar niet doet.
Ik ga maar eens even mijn kleurboek pakken en met Betty samen een mooie kleurplaat kleuren.
