Brrr..brrr… de trillingen kondigen een berichtje aan. Ik klap mijn telefoonhoesje open en kijk. Ik ben al heel wat gewend van mijn nakomeling, maar de metamorfose van dat moment was wel weer verrassend. “Ik heb een regenboogdagje” was de bijgevoegde boodschap.
Kort daarvoor had ik al een foto gehad met een doos erop, waarvan ik niet helemaal kon zien wat het precies moest voorstellen. De tweede foto van het regenboogproces verklaarde de inhoud van de doos meteen. Zet twee jongeren en een doos met gratis haarkleurtjes in een ruimte en kijk toe naar wat ze ermee doen…
Ik moet er om lachen. Ik heb wel bewondering voor het lef dat ze hebben. Je ontkomt niet aan het moment dat je de volgende dag de wereld weer tegemoet zult treden en er gekeken zal worden naar de creatie die je de avond ervoor hebt gemaakt. Ik ben benieuwd hoe wakker wordend Nederland mijn kind in de bus zal ervaren, om half zeven in de ochtend… hahahahaha.
Het avontuurlijke van mijn kind zal helaas van mijn DNA afkomen. Ik beken schuld. Hoewel… haartechnisch zal ik niet zo gauw een regenboogdagje inlassen, maar een gestreepte legging met een ander printje dragen, ja… dat lukt hoor. Ik zag net de nieuwe Disney mode voorbij komen en het shirt met Tinkerbell vond ik wel ernstig leuk…
Gelukkig is de wereld steeds meer regenbooggezind aan het worden. Een kleurtje in het haar lijkt al redelijk tot de categorie ‘normaal’ te horen. Wat heerlijk dat de wereld meer en meer een plek lijkt te worden waar je jezelf mag zijn. Of was dat altijd al zo en moesten wij alleen nog het lef hebben om gewoon onszelf te zijn, ongeacht wat anderen daarvan vinden?
Laten we vooral lekker doen waar we zin in hebben…
