Als ik mijn voet op Finse grond zet, voelt het meteen goed. Het eerste beeld dat ik zie is een groot bord langs de kant van de weg. Ik lijk wel een losgeslagen camera happy toerist. Klik klik, doet mijn telefoon. Ik fotografeer een bord en ik heb geen idee wat er op staat. Maar het zal vast iets positiefs zijn. Ik heb het net opgezocht… Er staat “Stap in de stadstuin”.
Om ook maar even te weten wie dat bord maakte heb ik even gespeurd… het is de Tuin Ikea van Finland. Gespecialiseerd in handige spulletjes voor de hobby tuiniers. Het lijkt recht te doen die foto aan Finland. De natuur is zo aanwezig en de mens lijkt een ondergeschikte rol te spelen. Met maar 5 miljoen inwoners op een giga groot stuk land, is dat ook geen wonder. Veel tijd om daarbij stil te staan is er niet. Ik moet door… op een bootexcursie.
Varend over het water merk ik pas dat Finland uit eilandjes bestaat. Iedere Fin schijnt een sauna te hebben en ‘we hebben dat nodig’ vertelt de gids. Nu schijnt het zonnetje en kan de boot zonder moeite varen, maar dat zal snel veranderen. De winters zijn hier wel anders dan bij ons. Ijsbrekers liggen te wachten tot ze weer aan het werk moeten.
Eenmaal weer aan land komen we bij een markt waar kraampjes met Finse producten ons lokken. Vergeleken bij de mega stores met prularia is dit een verademing. Een worstenverkoper grapt tegen mijn vriendje dat ie vooral een Finse vrouw had moeten scoren. “Die betalen de drankjes op een date!” Ik grap terug en daarna sta je jaren worst te bakken in een kraampje, terwijl zij thuis haar nagels lakt? De man schiet in de lach… ‘Zoiets.. ja’.
Iets verder wordt mijn oog getrokken naar een kraampje met zilveren sieraden. “Kijk… ik heb ook zo’n ring”, roep ik enthousiast. “Alleen bij mij zijn de steentjes verdwenen”. De marktkoopman begint enthousiast te vertellen dat hij samen met zijn vrouw ontwerpt. Achter elk ontwerp zit een verhaal. De ring die ik aanwijs is gebaseerd op de straat met kinderkopjes. De witte kleur vertegenwoordigt de sneeuw, waar men in Finland nooit lang op hoeft te wachten.
Ik had nog uren op het marktplein kunnen doorbrengen. Op de een of andere manier vind ik de Scandinavische spulletjes geweldig. Ik weet nu ook waarom ik zo graag bij de Ikea kom 🙂 Nog snel wat snuisterijtjes voor de mensen thuis gehaald en weer door, want de boot wacht en de terugtocht naar tulpen, klompen en oh ja.. hmmm lekkere Nederlandse kaas… gaat beginnen.
De stad Helsinki had iets fijns over zich. De mooie oude straten en de vrolijke gekleurde pandjes… Van alle plekken waar we met de cruise waren, was dit de enige plek waar ik over zou twijfelen om er te wonen. Maar ja.. die winters… Ik sta al te grommen als ik mijn autoraampje een keer moet krabben…
