“Goeiemorgen…” hoor ik via mijn oor. “Dit is een nieuwe dag en voordat je uit bed springt, bedenk even wat er allemaal leuk is in de wereld”. De stem komt door het draadje van mijn supersonische hoofdband met oordopjes. Ik heb mijn tablet in bed om vooral voordat ik opsta een dosis positiviteit binnen te krijgen. Vitamine P, zeg maar.
Nu ik zojuist de term Vitamine P (voor positief zijn) bedenk, kijk ik even op google of het toevallig ook echt bestaat. Ik moet wel lachen om het resultaat. Ik ontdek dat vitamine P staat voor bioflavonoïden. Ik had dit soort woorden altijd even in stukjes… Bio-flavo-noïden. Ja.. we kunnen door, ik kan het uitspreken.
Deze letter P staat voor het Engelse woord ‘Permeability’, wat ‘doorlaatbaarheid’ betekent. Bioflavonoïden houden immers de bloedvaten sterk en wijd. Wat fijn.. een stofje als doorgeefluik.
Nou, dat komt goed uit, ik zet mijn luikje open om de dag vooral positief te beginnen. Ben ik dan zo hulpbehoevend? Nou, dat valt mee, maar ik merk wel dat ik in mijn omgeving vaak negativiteit tegen kom en daar niet blij van word. Waarbij iedereen recht heeft op een eigen mening, inclusief bijpassend humeurtje. Laat ik dat voorop stellen. Daarnaast heb ik ook heus mijn momentjes waarop ik minder positief in mijn vel zit.
Wat eigenlijk wel apart is, is dat een houding of emotie net een verkoudheid kan zijn. Iemand ‘niest’ zijn bui naar de omgeving en hopla, massaal gaan mensen mee snotteren. Zelfs op een vriendelijke pagina als die van mijn ambassadeurs, komt het voor. Iemand post iets over politiek (wat niet de bedoeling is, maar goed…) en je kunt aftellen… Daar gaat de stemming, van positief naar negatief. Gelukkig werkt het andersom ook… Als iemand heel vrolijk is, kan dat ook een domino effect veroorzaken.
Voor mij is het luisteren naar wat positiefs in de ochtend en in de avond een nieuwe manier aan het worden. Vooral voor je gaat slapen lig je vaak nog na te denken over dingen die er die dag gebeurd zijn, of denk je aan dingen die nog komen en voor je het weet ben je daar al slapen nog heel druk mee. Om mijn denkfabriekje uit te zetten luister ik naar Louise Hay, die vooral even benadrukt dat de dag om is. Gedaan! Voorbij! Klaar! Alle dingen die je anders had willen doen, morgen weer een kans. Is eigenlijk ook wel een logisch verhaal, alleen mijn ego heeft daar zo haar eigen visie op.
Het duurt 21 dagen voordat iets een gewoonte is, ik ben net een paar dagen bezig. Ik merk wel dat ik beter en langer slaap door twee maal daags vitamine P in mijn oor te laten sijpelen. Ik hou jullie op de hoogte.
