Wat wilde jij worden.. vroeger? Ik had geen beroep maar een gevoel. Ik wilde eigenlijk alleen maar gelukkig worden.
Dit is de tekst die ik in mijn elevator pitch gebruik om te starten met het presenteren van mijzelf.
Hoe kan je gelukkig zijn combineren met werk… Veel mensen werken omdat het nodig is. Geld is nu eenmaal een noodzakelijk kwaad. Keuzes om te blijven zitten in een baan worden gemaakt vanuit veiligheid.
Mijn boekenkast in mijn leven over ‘werk’ is gevuld met een grote verzameling verhalen. Ik heb veel geleerd door de plekken waar ik werkte. Ik heb me jaren geleden als Assepoester gevoeld omdat ik een dromer was. Binnenstapte in een werkomgeving waar ik nieuwsgierig was naar wie de mensen waren en wat ze voelden. Helaas bleken de collega’s vaak familie van de nare stiefzusters en meer bezig met het verdedigen van hun eigen plek, dan geneigd tot het samen een mooie werkplek te maken.
Je hebt nare sprookjes in je leven nodig om te ontdekken wie je zelf bent. Als je het goed doet wordt je er sterk van en kun je als een prinses op een werkplek rondlopen, zonder last van mensen met angst voor hun baan, of last van ego als jij net iets beter ligt in de groep (juist vanwege je zonnige karakter).
Ik heb mijn gevoel van geluk gevonden in de zorg. Het mogen meekijken met mensen is prachtig. Zien hoe ze door zelf anders te gaan denken weer opkrabbelen en inzien hoe mooi ze zijn (en altijd al waren).
Mijn droom is… dat werken geen werken is, maar het volgen van mijn gevoel. Doen waar je oogjes van gaan twinkelen, je hartje van zingt.. en dat als een leuk zomerdeuntje in het hoofd van anderen laten ronddwarrelen…
De wereld is al aardig op weg om het anders te gaan doen… samen zorgen dat iedereen mee doet. Ik blijf dromen..
