Lief dagboek

De uitdaging ligt er… Dertig dagen lang ga ik met mijn vriendinnetje uit België een dagboek aan elkaar bijhouden. Het doel? Eindelijk eens een schop onder onze konten om te gaan doen wat we graag willen. Vol goede moed begonnen we afgelopen dinsdag aan het project.

Mijn vriendinnetje heeft ook een klein lief mensje in zich wonen. Het is de vriendin van Betty, Janet. We liggen vaak samen dubbel om het besef wat die kleine diva’s voor een effect op ons lijken te hebben. Ik vind het fijn dat er nog iemand is die durft te kijken wat ze vanuit emoties zoal veroorzaakt.

Een feest van herkenning is het om met Janet te kletsen. Dezelfde frustraties over dingen die maar niet willen lukken, dezelfde sabotage technieken als het gaat om stappen zetten op weg naar succes.

We hadden voorafgaand aan het dagboekproject een brainstormdag ingelast. Op internet een pagina aangemaakt waar we al onze creatieve ideetjes konden stallen. Een afdeling voor de sabotage technieken, een afdeling voor oplossingen daarvoor. Weer een andere afdeling met ideetjes om van ons ‘probleem’ een gereedschap voor anderen in dezelfde situatie te gaan maken. Een ervaringsdeskundigheid product, zeg maar.

Het dagboek is de start daarvan. Twee egootjes die samen kletsen en vertellen waar ze tegen aan lopen in het uitvoeren van hun dromen.

De uitdaging is nog maar net begonnen als ik merk dat het in contact blijven toch wel een opgave is. In mijn leven weet ik nooit wat er op een dag voor zal vallen. Zo kan ik nu op mijn stoel een blog tikken en over een uur ineens in bij iemand een interview doen… Zo gaat het leven soms.

Mijn vriendin heeft ook een ‘poppetje’ voor haar ego. Vanmorgen ging ze kijken voor een andere auto. “Moet Sjaan niet mee?” vraag ik. “Oh wat een goed idee, maar ik heb geen idee waar ze is…” Vorig jaar had ze een papieren versie gemaakt en de kat vond Sjaan erg leuk. Een kwartier later krijg ik een foto… Sjaan onder de ruitenwisser van de auto. Ik brul van het lachen.