Ik druk op de bel en wacht. Innerlijk moet ik enorm lachen. Wat.. zal er gebeuren? De deur gaat open en ik zie hoe ik van top tot teen gescand wordt. Als het oog bij mijn been is en naar mijn hand gaat, kan het niet anders dan dat de observerende partij een wenkbrauw op gaat trekken… In mijn hand heb ik een emmertje en een schepje. “Kom je buiten spelen?” vraag ik. De buurvrouw kijkt me aan met een totaal verraste blik. Ik wacht af… Ze draait zich om… Even is het spannend. Wat zal ze doen…
Ze komt terug met haar sleutels in haar hand en zegt grijnzend “Mijn innerlijke kind heeft eigenlijk huisarrest, maar de ballen… ik ga mee!” Als twee levenslustige kinderen hobbelen we samen naar een plek waar zand is en gaan zitten. “Wat maken we… een zandkasteel of gaan we voor gebakkies?” vraagt de buurvrouw. “Ach.. waarom kiezen, we doen het allebei!” roep ik opgewekt. Even later komen er wat mensen langslopen die vol verbazing naar ons kijken. “Wat zijn jullie in hemelsnaam aan het doen” , vraagt een voorbijganger. “Wij.. wij spelen buiten” roepen we in koor en schieten in een lachbui.
Dit droomde ik vannacht (sorry buurvrouw) en ik werd met een brede grijns op mijn gezicht wakker. De droom is wel inspiratie om eens over te schrijven.
Ik heb altijd al een beetje een innerlijke ondeugd in mij gehad. Ik liep jaren geleden in de Appie en mijn oog gleed over de lange rijen pizzadozen bij de vriesafdeling. Hm… de pizza tonno is niet zo heel erg prominent aanwezig. Ik doe de deur open en pak een stapel pizza tonno en zet voor elke andere smaak een pizza tonno. Het is natuurlijk heel irritant voor de volgende klant, maar ik moest er heel erg om lachen. Omdat het zo stout was.
Ik roep natuurlijk niemand op om mijn voorbeeld te volgen, maar het is af en toe best lekker om even ondeugend te zijn. Weer even kind zijn en dingen doen omdat het kan… Het leven is vaak zo ingewikkeld en serieus. Ik merk dat ik het erg leuk vind om af en toe even mijn innerlijke ondeugd de ruimte te geven en iets te doen wat ‘not done’ is. Iets onverwachts, iets geks, iets raars…
Natuurlijk blijft het buiten spelen me bezighouden als ik eenmaal wakker ben. Ik bedenk me ineens, waarom hebben we niet een clubje waar we thee mee drinken uit een kinderserviesje en maken we er niet een high-tea van? Waarom gaan we niet eens met zijn allen bellenblazen midden in de stad… Waarom gaan we niet eens taart eten zonder bestek??
Wie zich geroepen voelt… info@happyminds.nl Laten we eens lekker los gaan!
