We hebben er allemaal eentje… Ja, echt wel, jij ook! Het is dat stukje in ons dat het leuk vindt om het leven echt te leven. De genieter, de lolbroek, de ondeugd! Het is er altijd, alleen tijdens het volwassen worden is het ergens in een kast gezet en komt er niet veel uit.
Hoe dat komt? Er zijn verschillende redenen te bedenken. We zijn opgevoed met bepaalde gedachten zoals… niet te veel opvallen, dat is niet goed! Niet te hebberig zijn, niet gek doen… en ga zo maar door. Dan is er nog het serieus zijn, je verantwoordelijk voelen voor een baan, gezin… Gelukkig geldt dit niet voor iedereen, maar er is zeker een grote groep opgeborgen innerlijke kinderen die nooit buiten spelen. Mocht je weer eens lekker willen buiten spelen.. lees dan vooral verder..
Tip 1. Laat de controle eens lekker los.
Ik ben er ook een hoor! Een lekkere controle-miep, die niet alleen mijn eigen leven graag onder controle heeft, maar ook zeker niet te beroerd is bij anderen even kritisch mee te kijken naar hoe dingen beter kunnen gaan. Het leuke is, dat het zo niet werkt. Bij jezelf al niet, maar bij anderen al helemaal niet. Je hebt het namelijk alleen maar voor het zeggen in je eigen denkfabriekje en niet bij anderen. Ze zullen nooit gaan doen wat jij graag wilt, niet gaan worden zoals jij ze graag zou zien. Dat willen controleren vreet energie en levert eigenlijk alleen maar teleurstelling op.
Het zien en beseffen is al een leuk beginnetje tot meer vrije tijd. Want het denken over hoe de wereld er uit zo moeten zien volgens jouw (lees ook mijn) wensen is een tijdrovend klusje.
Ik kwam vorig jaar iemand tegen die een geweldige manier had om met niet controleerbare situaties om te gaan. Zodra er zich een onverwacht ‘drama’ voordeed zei ze niet veel, eigenlijk alleen maar “Bijzonder…” en dat was het en verder deed ze niets aan de situatie. De eerste keer dat ik dat meemaakte dacht ik ‘Huh… er wordt jou net een heel verhaal verteld, waar je toch eigenlijk wel iets van moet vinden en zeker iets mee zou moeten doen”. Wonderlijk was het dat de situatie zich meestal vanzelf oploste als ze er niets mee deed en de methode van ‘verwonderen’ toepaste.
Eigenlijk is dat ook iets waar kinderen erg goed in zijn… in verwonderen. Ik kom niet veel vijfjarigen tegen die meteen een oplossing gaan staan te bedenken als zich onverwacht een situatie voordoet. Ze gaan er naar staan kijken en meer doen ze eigenlijk niet.
Meer tips over het ontdekken van jouw kleine ik in de komende weken… wordt vervolgd!
