Mensen die mij goed kennen weten dat ik iets met koekjes heb. Het fascineert me.. een koekje.. er zijn er zo veel.. en in zo veel verschillende variantjes… hmmm heerlijk.
Tijden geleden ben ik eens uit vermaak gaan bedenken dat het met mensen net zo is… zo veel verschillende soorten… En toen legde ik een link… De mens en zijn koekje.
Even lekker categoriseren. Je bent dus je koekje.
Zo heb je de spritsmens… een vrij stevig koekje, iets zanderig maar wel zoet.
Daarin heb je dan weer de variant met half choco half gewoon.
De chocoprinsmens. Twee koekjes maar liefst en dan ook nog met een laag zacht vulling in het midden, waarin dan ook nog de choco of vanille soort te onderscheiden valt. En de chocoprins mens heeft een extra voordeel, want… je kunt er van alles mee doen. Uit elkaar halen en dan het laagje eraf halen of ervoor kiezen het koekje geheel op te eten en dan de smaak van de vulling als verrassing tot je te laten komen.
Familie van de chocoprins is dan weer de frou-froutjes-mens. Want ook hier twee koekjes met een vulling, maar deze variant is iets kwetsbaarder bij de beet. Wat teerder van substantie.
Een iets andere soort mens is de cafe-noir-mens die ook weer familie heeft bij het aflikkoekje (zo’n zak met roze en gele laagjes op de koekjes). Het koekje is redelijk stevig, de bepalende sensatie is toch echt wel de naar koffie smakende laag die je desgewenst eraf kunt likken.
Zo kan ik nog uren doorgaan over stroopwafels, kletsmajoren, jan hageltjes, appelkoeken, gevulde koeken, scholiertjes, maria kaakjes …. het is een oneindig grote wereld… de koekjes-wereld.
Weet je wat nu het mooie is aan dit koekjesverhaal… Eigenlijk is bijna iedereen het er wel over eens dat koekjes lekker zijn. Over de variant, smaak, vorm valt te twisten. Maar koekjes zijn algemeen toch wel een lekkernij. Als we de vorm, smaak of variant weghalen en het koekje nemen als koekje.. dus als lekkernij… Dan zijn toch alle mensen leuk?
