Ik ben er uit! De mens is talentvoller dan hij/zij denkt. Onverborgen talent schuilt in een ieder van ons. Ieder van ons is een getalenteerd schrijver.
Schrijver van doemscenario’s. Schrijver van soapseries. Schrijver van autobiografisch werk. Ik zie al fronsende gezichten en opgetrokken wenkbrauwtjes… En toch is het zo. Waar zit dat schrijverstalent dan?
Nou je hebt het iedere dag gewoon bij je en het wordt nog gebruikt ook. Neem bijvoorbeeld een appje… Je krijgt een app en je leest die. De woorden komen bij je binnen en dan gaat het systeem van start. Woorden worden beoordeeld, gefilterd en geanalyseerd. Hoe vaak gebeurt het niet dat je de tekst als niet aardig of kwetsend ervaart? En hoe komt dat dan? Dan komt het talent in ons naar boven.
Het creatieve breintje dat zelf gaat invullen hoe iets is bedoeld. Die zelf een draai aan dingen geeft. Het egootje is de auteur. En de verhaallijn is meestal niet opbeurend. Als vanzelf gaat het ego invullen. Gedachten als: Nou jah zeg, dat is fraai. Oh dus ik ben… (vul maar iets negatiefs in) Nou als het zo moet, dan…. Woorden worden als vanzelf anders opgevat dan ze wellicht bedoeld waren vanuit de persoon die ze stuurde.
Als we slim zijn, dan vragen we even na hoe de woorden bedoeld waren. Want app is een reeks woorden, zonder intonatie, zonder een gezicht dat je erbij ziet waar je dingen aan kunt zien…
Maar ook hier heeft het ego weer de regie. Navragen of de invulling klopt, betekent je bloot geven. Laten horen wat je dus ZELF bedacht hebt. Laten zien wat je over jeZELF denkt en vindt. En daar kan de ander dan weer iets van vinden en dan verliezen we aanzien of lopen we risico. Het risico dat onze invulling ook waar is. Dus dat doen we niet gauw. Het gevolg is dat er een hele verhaallijn rondom een appje gaat spelen.
Gelukkig heb ik een dealtje met mijn egootje. Ik mag schrijven. Maar zij moet haar schrijverstalent even inhouden. Want ohoh ze is een briljant auteur.
Grijnssss Zooo bekend….