In haar zwierende rode zomertuniekje met haar gelakte nageltjes in teenslippers komt ze aan lopen. Ik zwaai.. met mijn roze jasje op een jeans met korte booties.. Het moet vast een kleurrijk plaatje opgeleverd hebben, toen we daar liepen we vanochtend.. mijn vriendinnetje en ik op weg naar de Jungle.
De lucht is iets wat drukkend, als we de deuren openduwen. De wild life sfeer komt als een warme deken over ons. Ik zie mezelf al en een hip junglepakje rondzwieren. Ik word meteen blij en krijg de neiging om “Awiembowee, awiembowee…In the jungle… the lion sleeps tonight” vanuit mijn oerbuik te gaan lallen, maar ik beheers me. We zijn tenslotte niet thuis.. maar op de werkplek van mijn vriendinnetje.
Er is een restaurantje gemaakt waar mensen met een ‘uitdaging’ zoals we dat tegenwoordig zo hip noemen, werken. Ik kan hier zo blij van worden. Lekker mee doen op een plek die zo leuk is. Met een kopje koffie en wat lekkers nestelen we ons buiten op het terras. Het geluid van een haan komt luid in mijn oortjes binnen. Dit is een bijzondere plek. Even later komt een mus vlak boven mijn hoofd langs zoeven. Ik grap.. kijk een Mus16! Mijn vriendin schiet in de lach.
We nemen even de wereld door, zoals we die op dit moment ervaren. Ineens staan er twee jonge mannen naast ons en een ervan grijpt naar zijn oor… “Oei.. zag je dat!” “Een vlieg gaat bijna in mijn oor!” Vervolgens krijgen we een heel verhaal over de dag ervoor waarbij hij een vlieg in zijn mond had gekregen. Hij had er niet van kunnen slapen. Om twee uur ’s nachts had hij nog de vlieg in zijn gedachten. De strekking van het verhaal doet vermoeden dat de jongen werkzaam is op het terrein. Mijn vriendin beaamt dat. Ik vind het heerlijk om naar dit soort verhalen te luisteren. Lekker open en oprecht..
We hebben het ondertussen over dromen. Dingen doen die je echt je blij maken en waarom je ze eigenlijk niet doet… Het komt vast door het beperkende systeem van het niet geloven dat het ooit waar kan zijn. Tot nu toe lijk ik in een modus van ‘moeten’ te zitten omdat je toch ook ‘moet leven’. “Is het niet gewoon jezelf voor de gek houden in je hoofd, dan.. dat dromen” hoor ik mezelf hardop zeggen.
De wereld lijkt soms wel een jungle… Met onbekende dingen en gevaren die op ieder moment voor je neus kunnen staan. Enge beesten, verkeerde routes die je zou kunnen nemen en je niet meer weet waar je uit zult komen.. Het nadenken over dingen zoals dit, maakt het ook een jungle in het hoofd. Overtuigingen en gedachten hangen als lianen in een oerwoud. Soms grijp je een liaan om weer naar een volgende plek in het leven te komen… Hopend dat je op je voeten zult landen…
Als we even later door de echte jungle wandelen, bedenk ik me ineens… als je gewoon gaat lopen met een idee dat je gewoon verwonderd mag zijn en er niet van uit gaat dat je zult vallen, gebeten zult worden of de weg kwijt zult zijn.. hoe leuk zou het dan kunnen zijn.. het leven…
Misschien moet ik gewoon eens een liaan in mijn hoofd pakken en een flinke zwier maken, wie weet waar ik uit zal komen 🙂
