Waarom?
Ik ben een waarom-mens. Als er iets voorbij komt een situatie, een ‘probleem’ dan komt er heel vaak de vraag waarom. Wat is de reden of wat is de les erin. Is niet verkeerd om je dat af te vragen. Alleen krijg je niet altijd meteen het antwoord op die vraag. Ondertussen weet ik dat ik geduld moet hebben, dingen los moet laten en dat dan het waarom wel duidelijk zal worden. Toch zijn er van die momenten dat ik wel eens zucht.
Waarom.. bijvoorbeeld is het zo dat bepaalde gebruiksvoorwerpen, in het bijzonder de afstandsbediening worden gesloopt. …
Niet door mij, neeeh ik ben heel zuinig op mijn spulletjes. Maar door bijvoorbeeld… pubers. . Hoe ze het voor elkaar vogelen…ik weet het niet. Maar altijd… werkelijk altijd… ligt het klepje dat de batterijen in de afstandsbediening houdt, eraf. Het is ingebouwd die behoefte? Het is een gewoonte uit verveling. Het ding ligt in je hand en je friemelt wat.. en heee een klepje? Daarnaast ligt de afstandsbediening ook altijd op de grond, tussen de bank, onder billen…
Ik kwam dan met waarom… natuurlijk. Die vraag stelde ik. Niet zo handig om dat aan een puber te doen, want … het antwoord kwam nooit . Ze weten het niet. Ze doen het gewoon. En het maakte niet uit waar we waren… Op vakantie… Wat lag er op de grond… juist jullie voelen hem al aankomen… Het klepje van de afstandsbediening. Wederom was ik dan zo dom om DE VRAAG te stellen. Waarom toch?
Op een dag kreeg ik een antwoord… Ja wel. Dat was al zo! Dat hebben de mensen die hiervoor in het huisje zaten gedaan. Yeah right… sure. Ik weet het… pubertijd moet je met humor en kalmte benaderen. Vooral niet meegaan in de door hormonen veroorzaakte gedragspatronen van onverschilligheid, uitbarstingen die als donderwolk bij heldere hemel komen aanzetten, dramgedrag, manipulatietechnieken die een Oscar verdienen…
Maar oh oh… het is zo verleidelijk om je toch op te winden. Vooral als je je af gaat vragen.. waarom… Ik nam me iedere dag voor DE VRAAG niet te laten komen. Maar… ik ging weer voor gaas die dag. Uiteindelijk heb ik een stukje plakband gepakt.. en het klepje maar even vastgezet. Voor zolang het duurde. Want het stukje plakband is natuurlijk ideaal om eens flink aan te gaan pulken als je onderuitgezakt in een stoel zit en pubert. Er kwam altijd weer een nieuwe dag… om het af te leren.
Ik bewaar mijn geduld… voor als ik oud ben… en er kleinkinderen komen… en dan ga ik gezellig samen met hen… het klepje van de afstandsbediening eraf halen… Omdat het kan!
