Lopend door Talinn waan ik me in de Middeleeuwen. De straten van kinderkopjes, de oude muren en de schattige geveltjes. Het lijkt of de tijd heeft stilgestaan op deze plek. Ik kan me zo voorstellen dat met een laag sneeuw je een Dickens verhaal kunt uitbeelden in dit plaatsje. Ik kon toen nog niet vermoeden dat Talinn voor mij een speciaal Walhallah zou zijn…
Bij de eerste stop bij de souvenier winkeltjes moet ik naar de wc. Ik besluit een trap af te gaan en als ik de deur door ben sta ik in een geweldig oud pandje. Mooie houten tafels, ruwe stenen vloer en dan is daar de deur naar de wc… Ik pak de grote koperen ring beet en trek aan de zware deur. Ik blijf even staan, wow… dat is wat je noemt een coole wc! Ik vergeet bijna waarom ik ook al weer gekomen was, zo druk was ik met de wc fotograferen! Hele hordes toeristen storten zich op de shops…mevrouwtje Happy Minds spendeert haar tijd op de wc… Mijn vader zal hierover zeggen “Je bent nog geen haar veranderd!” Men was mij vroeger ook altijd kwijt. Ik was naar de wc, de zeepjes bewonderen. We blijven altijd nog een klein kind, denk ik… Deze wc was de moeite waard.
Na binnen vijf minuten de Baboesjka pop die bij mij past gevonden te hebben, was het rennen. Het leven van een toerist valt niet mee. Druk druk druk, we moeten door. Dat krijg je van een overmatige belangstelling voor mooie wc’s. Al lopend door de straten van Talinn zie ik ineens iets bekends. ‘Je maintaindrai’. Een gek gevoel van vaderlandsliefde welt op. “Even op de foto hoor!” roep ik. Ik bevind me bij de Nederlandse Ambassade in Estland. Ik besluit het Wilhelmus maar even in te slikken, er zijn grenzen 🙂 De andere passagiers kijken wat vreemd naar het tafereel, maar als ze ontdekken waarom ik er sta, moeten ze lachen.
De straatnamen in het Ests zijn eenvoudig en eigenlijk wel grappig. Een straat die op een laars lijkt, heet Lange Laars en er is nog een kortere versie.. je voelt hem al.. Korte Laars. Een straat die we vooral moesten onthouden om terug te komen naar de boot was… (ik heb hem niet verzonnen, dus excusez le mot) Pikk.
Er zijn nog meer grappige namen gegeven aan zaken in Talinn. Zo is er Dikke Margreet, de vestingmuur bij de stad en oude Thomas die bovenop de toren van het stadhuis staat als weeraanduider en beschermer.
Eenmaal aan het eind van de tour door de stad besluiten we dapper te zijn en op eigen houtje nog rond te kijken. Dat betekende wel dat we zelf de weg moesten vinden naar de boot. We streken neer in de Olde Hansa. Een soort taverne. Ik keek mijn ogen uit. Personeel in Middelseeuwse kledij, drankjes uit kelken en pullen… en de wc!!! Toen ik terugkwam zei ik tegen de bardame “Ik wil wel op de wc wonen hier”. Wat een geweldig leuke plek. Het eten was ook erg lekker, moet ik even melden, anders lijkt het alsof ik alleen maar wc verhalen heb beleefd in Talinn.
De kathedraal in Talinn is imposant. Het oogt al redelijk Russisch. We mochten even kort naar binnen met de uitdrukkelijk boodschap om niet te fotograferen. Ik sta binnen en vergaap me aan alle pracht en praal als ik naast me een toerist met zijn telefoon het hele tafereel zie filmen. Pal naast het bordje met ‘niet filmen/fotograferen’. Dan heb je wel lef, toch? Dat duurde niet lang. Een grote nors kijkende Est kwam op de man af en hij had geen taal nodig (dat mocht ook niet want er stond ook nog een bordje ‘STILTE’). De man gebaarde met zijn wijsvinger naar de telefoon en daarna met een venijnig gebaar naar het bordje. Het lijkt wel of die bordjes juist uitnodigen om het wel te doen…
Met de navigatie op de telefoon aan hebben we de weg terug gevonden. Natuurlijk moest ik aan boord even naar de wc… De vloer had van die mooie glimmertjes er in.. Dat maakt het plassen toch een stuk gezelliger.
