Ik kijk uit het raam en zie meteen dat er nieuwe ‘bewoners’ zijn gekomen. Mijn onderbuurvrouw heeft een prachtig waterterras, sfeervol aangekleed met planten, een vleugje zen in de vorm van een buddha en leuk trendy tuinmeubilair. Daartussen bevinden zich ineens twee kleine figuurtjes die uit de toon vallen. Ik besluit haar een bericht te sturen. “Er is iets ergs gebeurd…” “Wij wonen toch redelijk op stand, toch?” app ik haar. Even later komt er bericht terug. “Want?” “Wist je dat iemand zo maar twee tuinkabouters op jouw terras heeft gegooid?” vraag ik terwijl ik gierend achter mijn laptop zit… “Heb je ook gezien dat er eentje is neergestoken…” appt mijn buurvrouw. Ik kijk nog eens en moet weer lachen.
Een paar dagen later treffen we elkaar. “Hoe is het met de tuinkabouters?” vraag ik lachend. Ze legt uit dat de kabouters deel uitmaken van een reclameactie van het bedrijf waar ze werkt. “Ja, ze worden verstuurd inclusief kabouterhuisje!” Het exemplaar met een mes in de rug is een grapje van een collega, meldt ze erbij. Ineens krijg ik een idee. “Zeg…, als we nu eens zo’n kabouter bij jouw buurvrouw op het terras zetten…” “Kijken hoe lang het duurt voordat ze de nieuwe bewoner ontdekt.” Mijn buurvrouw is van het zelfde kaliber als ik en dol op een gekkigheidje. “Ja, leuk, doen we!” Mijn raderen draaien nog verder. “Als ik er nu ook eentje neerzet, dan hebben we een geheim tuinkabouter genootschap!” Mijn buurvrouw kirt van plezier. “Dat is een goed idee!”
Zo staat er nu bij drie mensen uit het complex een tuinkaboutertje parmantig op het terras en in mijn geval voor het raam van mijn inpandige balkon. Elke keer als ik naar “Clin” kijk (zo heet de kabouter) moet ik weer lachen.
Heerlijk om zo samen met iemand een plannetje te bedenken en daar voorpret aan te beleven. Het lijkt net of je als een klein kind blij kan worden van iets dat nog moet gebeuren.
Grappig dat dingen die mensen blij lijken te maken vaak te maken hebben met activiteiten die kinderen ook zo leuk vinden. Zo heb ik nog steeds een zwak voor de ballenbak, kan ik een moorkop bijna niet met bestek eten en als ik een leuke nieuwe gadget zie, kan ik daar pret om hebben.
Zo zag ik een watermeloen met een extra functie. Ik kan me dan al helemaal voorstellen hoe leuk dat zal zijn. Vers geperst sapje uit een meloen, in een leuk glas met een parapuluutje om het geheel af te maken. Ik waan me in een paradijsje tijdens mijn visualisatie van de meloentap.
Ik geloof dat er zeker wat zit in de stelling dat we eigenlijk niet helemaal op moeten groeien. Het kan geen kwaad om af en toe terug te gaan naar kinderlijke pret. Gewoon lekker gek doen. Ik ben voor! Gelukkig zijn mijn buren ook niet vies van een gekkigheidje. Ik ben benieuwd wat het genootschap van de geheime tuinkabouters nog op gaat leveren.
