Hallo lieve Happy Minders. Daar ben ik weer. Ik was weer even, zoals de Engelsen zo mooi zeggen MIA (missing in action), maar gelukkig voor jullie ben ik een volhouder en kom ik altijd weer boven om jullie te voorzien van mijn vakkundige visie op alles en iedereen in de wereld. Wat zouden jullie zonder mij moeten? Ik weet het… het is lastig… Het onderwerp deze keer: Geen zorgen…
Op de wc-deur in ons huis prijkt de tekst “Hakuna Matata”. Natuurlijk enorm grappig als je bedenkt dat op het toilet grootste zaken worden losgelaten en de vertaling ‘Geen zorgen’ daar wel leuk bij past. Het komt altijd goed, als je het maar lost kunt laten.
Maar even serieus… Hakuna Matata? Je geen zorgen maken… wat is daar nu leuk aan. Het is een verheven kunst voor mij als ego om me tot in het kleinste detail druk te maken over ieder miniskuul dingetje. Als ik zou gaan leven volgens die filosofie, dan hef ik mezelf op en dat kunnen we natuurlijk niet laten gebeuren, toch?
Waar ik me op het moment lekker druk over kan maken is het doel van Hakuna Matata. Loslaten. Mijn baasje heeft iets los gelaten en ik heb de regie over de afhandeling daarvan. (Kijkt trots). Natuurlijk ben ik heel druk geweest met archiveren van details, noteren van dingen waar we pissed off over zijn, onrecht dat ons is aangedaan en wordt iedereen die er ook maar iets mee te maken heeft netjes in het zwarte boekje gezet.
Verder ben ik in charge van de ontruiming van zaken die ons herinneren aan het loslaten. Ook een zeer bevredigend klusje. De meneer bij de gemeentewerf groet ons al met een grote glimlach op zijn gezicht, sinds ik aan het onruimen sloeg.
Mijn baasje is van mening dat we moeten gaan starten met vergeven. Serieus? Dat is net zo onzinnig als Hakuna Matata… Als ik daaraan ga beginnen… Als ego heb ik toch gewoon het recht om iemand lekker de schuld te geven van alles en me daar heerlijk in onder te dompelen en na te denken over eventuele pay-back methodes. Helaas trekt mijn baasje daar de grens. Ik mag het denken, maar ik mag er niets mee doen. Zucht…
Ik troost me dan maar met het feit dat ik me nog steeds zorgen mag maken en de probleemloze filosofie alleen op het toilet toegepast hoeft te worden.
Tot de volgende keer, lieve Happy Minders
Liefs… Betty
