Vanuit de achterbank van de auto hoor ik haar zeggen… “Nou beter dan zo’n kamelenteen”. Ik kijk met grote ogen naar mijn vriendin die achter het stuur zit. Uhm.. Kamelenteen? Vanaf de achterbank komt vrij snel de uitleg. Ik hoor het aan en denk gekker kan het vandaag niet meer worden. Ik heb kennelijk wat dingen gemist terwijl ik druk was met leven of zo… Ik gier het uit van het lachen over dit woord. Het is zo fout dat het eigenlijk weer goed fout wordt. Hemeltjelief ik moet toch eens meer met pubers praten geloof ik…
Ik was zeker op de hoogte van het feit dat een legging niet als het meest prikkelende kledingstuk van de afgelopen periode in fashionland is. Ooit waren ze er ineens. De leggings. Lekker om te dragen en handig om te combineren met wat je maar in je kast aantreft… Ik beken… ik ben schaamteloos… Ik heb een kast vol met van die dingen. Goeie uitvinding ooit als het om comfort voor vrouwen gaat.
Ik begrijp dat mensen de term fluisterbroek hebben bedacht, voor de dames die een net iets te kort tuniekje met een te strakke broek samenvoegden. Ze gaven de wereld uitzicht op onderdelen van het lichaam waar normaal een enkeling zich uitverkoren mag voelen. Ik vond de term hilarisch.
Ik krijg vanaf de achterbank nog meer informatie over dit voor mij nieuwe fenomeen… Het schijnt een liedje te zijn van een artiest met de verfrissende naam “Barry Badpak”. Natuurlijk is de informatie verstrekster niet te beroerd om een refreintje voor te zingen. Ik hou het niet meer van het lachen. Het is toch onvoorstelbaar wat ze verzinnen. Ik heb meteen beeld bij een te strakke legging en al wat daardoor zichtbaar zal zijn.
Eerder op de dag had ik al wat lachbuien achter de rug. Lopend over de markt blijft mijn vriendin staan… Oh ja.. die wil ik al een hele tijd. Ik kijk naar wat dat dan wel mag zijn.. Jawel.. het bestaat. Een zonnebril die je over je bril heen draagt. Ze past verschillende modellen.
Tja deze is leuk, maar ja.. daar zie je dan mijn bril doorheen… Ik kijk en zie het amper. Ze pakt een zwarte en zet hem op en ik moet enorm lachen. Het is net een van de Gooische vrouwen. Nou.. Sherryl is in da house, grap ik. Ja uhm nou en… met deze zwarte zie je mijn bril niet. In de auto zeg ik.. ik snap het wel. Je wilt toch ook niet dat mensen je string door je broek heen zien. Het is zo’n gevoel toch? Een lachbui is weer geboren.
Het leven zit vol tegenstellingen, bedenk ik me ineens als ik de dag nog eens doorneem met een brede grijns op mijn snuitje. De een maakt zich drukt over het doorschijnen van een zonnebril over de gewone bril, terwijl anderen lijken te denken “ah de boel de boel… ik geef mijn lichaam de ruimte” “Als je er last van hebt, kijk je lekker de andere kant op toch…”.
Of je nou een broek hebt die fluistert, een kameel op de teen of een Gooische vrouwenbril… als je je maar lekker voelt. Het maakt niet uit, want mensen blijven mensen en kijken doen ze toch.
