Hallo lieve Happy Minders. Hier ben ik weer, jullie eigen Betty, ego met stijl en glitter inclusief de kamer vullende mening over van alles en nog wat. At your service om jullie weer eens ongezouten mijn hersenspinsels op te dienen. Het thema van deze week: Feedback
Nou jullie hoeven geen Einstein te zijn om te bedenken dat feedback voor mij is wat een glaasje melk voor een lactose intolerantje moet zijn. Ik ben er goed allergisch voor. Tenminste… het gaat mij niet om het feit dat iemand iets gaat vinden… het gaat om hoe ze het presenteren. Laat dat nu net een onderwerpje geweest zijn in de afgelopen week.
Feedback. Ik heb het eens even opgezocht. Hoe je daarmee om zou moeten gaan. De regels voor het ontvangen van feedback.
- Luister actief
- Vraag om toelichting
- Toon waardering
- Denk erover na
- Doe er iets mee
Ik heb het geprobeerd. Actief luisteren. Volgens de experts zou je moeten knikken, hummen en aantekeningen moeten maken. Het produceren van geluidjes is mij niet vreemd, dus dat lukte nog wel. Toelichting vragen heb ik ook nog uitgeprobeerd. Zelfs gevraagd hoe dingen anders zouden kunnen. Bij punt drie ging het helaas mis. Ik kon het niet zo waarderen namelijk. Als er regels zijn voor feedback ontvangen zullen er zeker ook regels zijn voor het geven. Die zijn er:
- Geef zowel positieve als negatieve feedback.
- Geef beschrijvende feedback: vel dus geen waardeoordeel en moraliseer niet.
- Geef alleen feedback op gedrag dat de medewerker kan veranderen, niet op tekortkomingen waar niemand iets aan kan doen. Leg uit wat het verschil is tussen zijn prestaties en wat je van hem verwacht
Ik ben maar direct door geschoten naar punt 4 van het ontvangen van feedback. Ik heb erover nagedacht en na het lezen van de regels over het geven kom ik aan bij punt 5 van het ontvangen. Wat deed ik ermee? Nou, het zal jullie niets verbazen dat ik al mijn behang van mijn kamer weer moet vervangen, omdat ik in mijn emotie genadeloos heb lopen scheuren. Ik heb alleen de negatieve bewoordingen van de feedback onthouden en daar heb ik me toch wel een tijdje mee bezig gehouden. Jullie kennen me zo onderhand, ik heb gesnoven, gebriest, gejammerd en me dramatisch op mijn sofa geworpen om na een tijdje te concluderen dat die acties weinig opleverden. Daarna heb ik me nutteloos gevoeld en mijn zelfvertrouwen was grafiek technisch gezien het laagst ooit. Ondanks het verbod op het uiten van emoties in de nacht, heb ik Ernestine aardig vermaakt door mijn repeat knop van de situatie ingedrukt te houden. Ze was nogal boos op me… Ik beken schuld. Dat was niet handig en ik heb haar mijn excuus aangeboden.
Wat wel te doen met de feedback? Ernestine kwam met de oplossing om te bedenken dat het feit dat iemand iets aangeeft nog niet hoeft te betekenen dat je daarna niets waard bent. Hoe je reageert op de feedback is volledig aan mijzelf. Hoeveel waardering heb ik in me zitten om te bedenken dat ik genoeg kwaliteiten in me heb waar mensen mij om waarderen. Natuurlijk heb ik actief geluisterd naar haar en aantekeningen gemaakt. Een paar knikjes en hummetjes erin gegooid. Mijn waardering geuit (ik moest wel, want ik had wat goed te maken…) en deze blog is mijn manier om er over na te denken en iets mee te doen.
Waarom lukte het nu wel? Omdat Ernestine begon met het vertellen dat ik een hele goede bodyguard ben voor haar en ze mij daar dankbaar voor is. Daarna gaf ze aan dat het behang trekken en in de nacht op de repeat knop drukken een minder handige eigenschap van mij is als ik iets moeilijk vind. Ze sloot af met dat het goed gaat komen omdat we samen gaan kijken naar een oplossing. Ze noemt dit haar sandwich-methode. Je zegt iets positiefs voordat je met de verbeterpunten komt en sluit het geheel weer prettig af.
Wel fijn dat Ernestine uiteindelijk de manager is van ons leven en goed opgelet heeft bij de lessen over feedback geven. Ik ben even nieuw behang uitzoeken online. Dat is eigenlijk weer een voordeel van mijn uitspattingen… Ik heb nog al eens een nieuw behangetje, wel zo gezellig toch?
Tot volgende week lieve Happy Minders!
Liefs,
Betty
