Ik ben een vrouw.. dat mag duidelijk zijn en als ik naar mannen kijk, denk ik.. hm.. leuke uitvinding ooit. Zo anders dan vrouwen. Dat is hoe ik er inmiddels over denk, nadat ik meer informatie tot me heb genomen over de andere sekse.
Er was een tijd dat ik daar iets minder mild over dacht… (sorry mannen). Ik heb wel eens een blog geschreven waarin in gekscherend een brief aan onze schepper schreef… Hallo God,
Als ik dan toch even uw aandacht heb… Mag ik het met u eens hebben over de schepping? Allereerst de complimenten voor de schepping op zich. Geweldig om te bedenken dat de mens alles in zich heeft. Tot in de details gebouwd lichaam, hersenen om te kunnen denken, emoties… Kortom een wonder op zich eigenlijk. Daarnaast het vermogen en dat is wel zo handig om ons soort in stand te houden, het vermogen tot voortplanten.
Dat voortplanten zal ooit bedacht zijn puur en alleen als middel om een cirkel van leven te maken. In de dierenwereld is dat eigenlijk nog steeds zo. Ik zag laatst een meerkoetvrouwtje en dacht meid meid.. jij hebt het ook niet makkelijk. Het is voorplanting tegen wil en dank via mensenogen bekeken. Het meerkoetvrouwtje heeft geen keuze lijkt het. Dat is dan ook precies het verschil dat bij de schepping gemaakt werd. De mens werd uitgerust met een setje gevoelens. En juist daar wil ik het dan eens even met u over hebben.
Dat mannen en vrouwen verschillend werkende hersenen hebben, is mij inmiddels helemaal helder. Een man moet je vooral ‘laten’ in zijn lege-doos-wereld, als hij ergens mee zit. Niet mee willen praten, niet mee bemoeien… gewoon in zijn eentje zijn eigen oplossing laten uitbroeden..
Wij vrouwen willen vooral het tegenovergestelde.. Praten, praten, praten als we een probleem hebben. Laat ons vooral alles eruit gooien en kom vooral niet met oplossingen aan… we willen alleen maar geluidjes als “aham, hm hm, jeetje, tjonge, wat vervelend..” en dan is het eigenlijk al lang goed.
Maar als ik dan even terugkom op de romantische kant van de mensheid… kan het niet zijn dat er ergens iets fout is gegaan? Van nature is de man uitgerust met jachtinstinct. Er wordt moeite gedaan, gekeken en er is een drang om hetgeen er op zijn pad komt en zijn voorkeur heeft ‘binnen te halen’.
Als ik me dan even met de schepping mag bemoeien… waarom is die gevoelswereld op dit vlak zo verschillend? Het lijkt namelijk alsof het jachtinstinct vast blijft hangen… Hoe komt het dat nadat de jacht is geslaagd en de samenkomst een feit is er daarna bij een groot percentage opnieuw het jagen opkomt.
Kan het zijn dat bij het scheppen er ergens een schroefje verkeerd zat en er een herhalingsmodus is ontstaan bij mannen?
Of.. als het inderdaad een fabricagefout was, zou u dan een brief kunnen schrijven waarbij u aangeeft dat alle modellen die deze fout hebben uit de schappen gehaald worden en terug worden genomen ter reparatie, met excuses voor het eventuele ongemak? Ik weet het, het is veel wat ik u vraag, maar ja… u schiep de mens, dus dit moet ongetwijfeld een piece of cake zijn. Ik hoor het wel wat u hiermee kunt.
Dit was mijn bericht aan God. Een grappige manier om het verschil tussen mannen en vrouwen eens aan te kaarten, jaren terug. Het zou ook wel saai worden zonder mannen, dus heren, jullie zijn wel ok, op jullie eigen wijze 🙂
ha ha ha, goeie!!!