Je moet de vieze was niet buiten hangen.. daar zijn we toch mee opgevoed? Niet laten zien waar je misschien op afgerekend zou kunnen worden door de buitenwereld..
Ik kan me bijna niemand voorstellen die niet iets heeft waarvan hij denkt nou… dat ga ik niet meteen vertellen, want dan zouden ze wel eens (vul maar in…) kunnen denken. Volledig zichtbaar is dus niet een veilige positie…
Ik zat ooit eens op een sollicitatiegesprek, lang geleden en daar werd voor de zoveelste keer de vraag ‘noem eens vijf negatieve eigenschappen van jezelf’ gesteld. Ik had zo’n hekel aan die vraag en vond het ook zo’n slechte manier van iemand willen leren kennen. Ik dacht.. ik ga eens voluit antwoorden… Weet u.. ik ben lui, egoïstisch, rancuneus, jaloers en onredelijk. De gezichten aan de andere kant van de tafel keken me vol ongeloof aan. Wat zegt die mevrouw hier nou tegen ons? Ja.. zei ik, en met mij heel Nederland. Iedereen heeft een % negatieve eigenschappen in zich en als mensen zeggen dat dat niet zo is, dan kunt u ontwijkend aan het lijstje negatieve eigenschappen toevoegen.
Het hangt er maar van af hoeveel goede eigenschappen iemand verder nog heeft om de negatieve weer in balans te trekken, maar als u mij naar deze eigenschappen vraagt, geef ik eerlijk toe dat ik ze allemaal bezit in een bepaald %. De interviewers waren nog niet klaar voor mijn echte kleur, bleek, want het zal jullie niet verbazen dat ik de baan niet kreeg hahaha. Mijn ware kleur zal onder de categorie negatieve eigenschap gevallen zijn.
Kwetsbaar zijn door openheid is best lastig. Het kan heel krachtig werken als het verhaal waardoor je kwetsbaar was van jou is geworden. Als je zelf blij bent met jouw verhaal en wat je ervan leerde, zal dat sterk overkomen. Het kan als succesverhaal werken. Hoeveel mensen geven tegenwoordig niet motivatiespeeches met een ‘kijk eens wat ik doormaakte’ gedeelte en het eindresultaat staat op het podium om te laten zien hoe krachtig ze zijn geworden. Dat inspireert mensen. Als zij het kan.. kan ik dat ook!
De tijd dat het een schande was om in therapie te zijn of te gaan is geloof ik wel voorbij. Iedereen werkt tegenwoordig aan zichzelf. De zelfhulpboeken zijn niet aan te slepen en de ‘hoe leuk ik mezelf op-workshops’ schieten als paddenstoelen uit de grond. Kennelijk is het tijd om iets aan onszelf te doen.
Zacht lijkt het nieuwe hard… kwetsbaar lijkt als normaal te worden beschouwd. Heerlijke ontwikkeling. Fijn dat we langzaam aan onszelf mogen worden en het hebben van vieze was de normaalste zaak van de wereld is.
Het zou mooi zijn als we geselecteerd werden op onze echte kleur. Op onze bergbeklimming naar wie we echt zijn, waarbij de tot dus ver ‘negatieve’ eigenschappen juist als voordeel erkend worden omdat dat ons nou net zo kwetsbaar en krachtig tegelijk maakte..
