“Toen zei mijn zus dat ik niet zo moest zeuren…”, hoor ik voor me in de bus. Een jonge vrouw zit aan de telefoon en bespreekt iets met iemand. Natuurlijk spitsen mijn oortjes zich. Het is net een hoorspel. “Nee, ze moet niet denken dat ik het er bij laat zitten” gaat de vrouw verder. Ik beeld me in hoe een familieruzie zich ontvouwen gaat. Zussen die niet meer met elkaar praten, verjaardagen die vermeden worden, feestdagen die tot ware spanningsvelden uitmonden… De oorzaak? Verwachtingen en het invullen van elkaars gedachten of woorden. En oh ja.. het ego.
Ja daar heb je mij weer, met mijn ego-theorietje. Wetenschappelijk onderbouwd door onderzoek met mijzelf als laboratoriumdier.
Ik lees en zie nogal veel en ik zag een filmpje voorbij komen waarin vrouwen hun teleurstelling uitspraken over hun partner. In eerste instantie moest ik er om lachen. Nou, ik pak even koffie, duh.. teleurstelling en mannen… dat is een logisch gevolg toch? Oh dat was een reactie vanuit mijn ego. Ik vind het nog steeds erg grappig om mannen te plagen over het verschil in denken. Maar terug naar de teleurstelling…
Er schijnen zeven dingen te zijn die mannen niet kunnen..
- Veranderen
- Jouw mening waarderen
- Onvoorwaardelijk van je houden
- Jouw gedachten lezen
- Alles oplossen
- Net als jij zijn
- Perfect zijn
Een geweldig lijstje, toch?
Als ervaringsdeskundige in de afdeling leuke pogingen, kan ik erover mee praten.
Iemand willen veranderen, dat gaat um niet worden. Het kan zijn dat de ander het wel wil doen, voor jou dan… Maar na een tijdje glijdt de motivatie langzaam uit zijn aderen en zou je zelfs nog het verwijt kunnen krijgen dat hij niet zichzelf mocht zijn… En terecht. Iemand zal alleen veranderen als daar een noodzaak voor is en het voor eigen belang gedaan wordt.
Gelijk of geluk? Een discussie willen winnen levert alleen maar verliezers op. Natuurlijk is het vervelend als je echt, maar dan ook echt 100% zeker weet dat jij gelijk hebt, maar ja… hij is daar ook zeker van. Wat ga je doen? Ik wil nog wel eens ja knikken en bevestigend kijken (helaas kent hij dit truckje al) en zo dan de strijd opgeven, zodat de lol eraf is. Natuurlijk grinnikt mijn ego achter haar handjes… en denkt ‘Zo, dat is ook weer klaar”. Alles beter dan blijven bekvechten toch?
Onvoorwaardelijk, hm… ja, dat is een hele goede. Ik vraag me wel eens af of het bestaat. Als puntje bij paaltje komt (even los van houden van je kinderen) weet ik niet of iedereen zichzelf zou wegcijferen. Vroeg of laat komt er een keer een gevoel van ‘Hallo, en ik dan?’ Dat is meestal kort voordat je gaat scheiden 🙂 Een beetje egoïsme kan geen kwaad. Het is net als met alles… geniet, maar met mate.
Oh wat zou dat toch een goede uitvinding zijn, als mannen gedachten konden lezen. Nooit meer hoeven uitleggen waar sokken precies liggen (ja links van je, nee dat is rechts schat…) nooit meer zeuren om knuffelen want hij weet precies wanneer je dat even niet wilt. Nooit meer wachten op een leuke verrassing, want dat heeft ie allang geregeld… Oh ik heb beeld, welk een zaligheid! Maar ja… een nadeel, dan kan ik dus nooit meer mijn vriendinnetje bellen om te klagen. Dat is toch ook wel erg lekker hoor.
Alles oplossen, tja… Ik geloof dat dat ook niet nodig is. Vrouwen zijn prima in staat om zelf hun boontjes te doppen zo onderhand. We zijn al een tijdje op weg in de emancipatie en de zelfstandigheid van vrouwen is volgens mij best op orde. Als dat niet zo is, ja dan is het wel een dingetje. Mannen zijn single-taskers en bij een probleem gaan ze in hun ‘hol’ om na te denken. Even lekker generaliserend, natuurlijk (en Betty schrijft gezellig mee). Daar ligt nog wel een gebied dat subsidie mag aanvragen voor ontwikkelingshulp.
Net als mij zijn. Ik denk dat dat wel heel erg saai zou worden. Een tweede mij erbij. Ik ben heel blij met verschillen. Het houdt het spannend en je kunt de ander er vooral eens over doorzagen 🙂 Wel liefdevol natuurlijk. Ik denk dat verwachten dat een partner precies hetzelfde is een gemiste kans wordt. Een paar raakvlakken is prettig, maar alles hetzelfde? Uit de verschillen komen vaak ook leuke groeimomentjes op, als je openstaat voor educatie…
En als laatste… de perfecte partner. Ja, wie heeft er niet ooit een lijstje gemaakt met alle gewenste ingrediënten. Dan kom je hem tegen en dan heeft hij net een dingetje niet waar je dan niet over nagedacht had… Bovendien wat je nu als perfect ziet, zal over vijf jaar weer heel anders zijn. Ik geloof in de perfectie van imperfectie. Juist de dingen die niet zijn zoals de maatschappij ze graag zag, vind ik heel erg leuk. En ja, het blijft geven en nemen in een relatie.
Gelukkig zijn mannen anders dan vrouwen en maakt dat het leven wel zo sappig af en toe. Waar zouden we anders over moeten klagen?
