Waar oma’s normaal sokken breien of pannenlappen voor het goede doel, doet Grace Brett iets totaal anders. Deze 104-jarige overgrootmoeder uit Schotland maakt een verschil in de wereld. Samen met een groep ‘yarn stormers’ (wild breiers) nemen zij de straten over met hun kunstwerkjes van wol.
“Ik vond het leuk om mijn werkjes met anderen te delen en het ziet er zo gezellig uit in de stad”, zegt Brett tegen een verslaggever. Zo heeft ze samen met de andere wild breisters een telefooncel een metamorfose gegeven. Grace is niet alleen als het gaat om wildbreien. Het lijkt of de breinaald de graffiti bus aan het overnemen is. Mensen kleden allerlei plekken aan met vrolijk gekleurde lapjes, waarschijnlijk met de intentie om het allemaal net even wat gezelliger te maken in de wereld.
Voor wie dit al indrukwekkend vond, het kan nog gekker. De New Yorkse kunstenares Olek kan er geen genoeg van krijgen. Zo bekleedde ze een complete trein met breiwerk in slechts twee dagen tijd.
Op mijn speurtocht naar wild breiers kwam ik een verhaal tegen over een 109-jarig man die mini truitjes ging breien voor pinguïns die met olie besmeurd waren geraakt. Schattig… dacht de wereld. Massaal ging men aan het breien. Totdat men er achter kwam dat het aantrekken van kleding bij pinguins misschien wel eens een minder positief effect kon hebben op de diertjes. Mensen breien nu nog voor de pluche versie, om zo geld op te halen voor de collegaatjes in het wild. Dat is dan wel weer een oplossing waar ik warm van kan worden.
Mensen lijken massaal weer oude ambachtjes op te pakken. Breien, haken, punniken, tekenen. Het mag allemaal weer. Het verschil met vroeger is, dat mensen er nu ook nog wat leuks mee doen. Het heeft ook een sociaal effect. Mensen zijn met elkaar bezig aan een project. Voor wie in Nederland de breinaald op wil pakken en deel wil zijn van een wildbreipartij… Kijk eens op de Facebookpagina van het Breibankje.
