Toast 1Ken je dat? Je wilt even snel iets doen en ineens gaat het wetboek open. De wet van Murphy wordt van kracht. Alles, maar dan ook werkelijk alles zit tegen. Met een ongeduldig egootje als Betty lijkt het of ik de wet heb uitgevonden. Zo valt mijn beschuit met hagelslag altijd met de behagelde kant op de grond als ik een Murphy dag heb. Leuk als je haast hebt en de hele vloer onder de boter EN hageltjes ligt… Er zit maar een ding op als de wet langskomt, ademen en er gewoon maar om lachen.

Helaas staan de Murphy dagen niet vast in het jaar. Volgens Betty zou dat een van de betere uitvindingen zijn. Een Murphy dagen kalender. Zo kan ze op die dagen dekking zoeken, een pyama dag houden, met een dekentje en een goed boek op haar zachte pluche vensterbank nestelen en wachten tot het over is.

Zo werkt het niet. De wet is er en daar ontkomen we niet aan. Wie was die Murphy eigenlijk en waarom is die wet er? Kan die wet niet weg? Goede vragen van Betty, niet?

MurphyEdwardThmWikipedia zegt: De wet van Murphy, toegeschreven aan Edward A. Murphy, luidt “if there’s any way they can do it wrong, they will” of ook wel “Anything that can go wrong, will go wrong” (als iets mis kan gaan, dan gaat het ook een keer mis.)

Hoewel de wet van Murphy in de volksmond nogal eens verward wordt met de van bedrog – als iets mis kan gaan, dan gaat het mis op het slechtst denkbare moment – heeft Murphy’s zoon Robert Murphy aangegeven dat zijn vaders werkelijke adagium als volgt luidde: “if there’s more than one way to do a job and one of those ways will end in disaster, then somebody will do it that way”

Een voorbeeldje van een Murphy-dag dan maar?

Nogal geïrriteerd over iets stap ik in mijn auto, natuurlijk is het heet daar. Ik besluit even te stoppen om in de Action naar iets te zoeken. Met een flesje drinken in mijn handen en nog wat dingen die je eigenlijk niet nodig hebt (daar is de Action voor toch?) loop ik door de gangpaden. Het voorval van een paar uur eerder warrelt door mijn hoofd en pats daar valt het flesje drinken op de grond. Ik raap het op en besluit naar de kassa te gaan en door te gaan met de dag. Natuurlijk komt er een geldtransportwagen aan rijden als ik halverwege een smalle doorgang ben. Achteruit maar en weer opnieuw kijken of ik er daarna wel door kan. Ik zet mijn auto langs de kant van de weg. Even een momentje voor mezelf. Ik draai  het flesje drinken open in de auto. Tsssssssss hoor ik en voor ik het weet zit ik volledig onder de cola zero, net als de ramen van mijn auto. Ik twijfel of ik moet lachen of huilen. Ik zoek naar iets om mezelf af te drogen. Natuurlijk geen doekjes in de auto! Ik pak uiteindelijk mijn jas en droog me af. Ineens moet ik er wel om lachen. Kijk mij nu, met plakhaar in de auto, geïrriteerd omdat er iets naars gebeurde en zo in mijn moppermodus dat ik niet meer wist dat het flesje gevallen was…

De rest van de dag ging vlekkeloos. Dat zal vast komen omdat ik even om mezelf heb gelachen en de spanning eraf haalde. Dat is de remedie voor Murphy-dagen, humor gebruiken.

Ik bedenk me net dat ik even mijn ramen moet gaan lappen in de auto, voordat er een nieuwe Murphy dag komt en ik mieren op mijn weg aan tref!

 

 

 

Share

laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.