“Oh, even ter info”, zeg ik tegen mijn vriend, “Venus is in retrograde, dus… “. Ik zie de frons op zijn gezicht en de knikkende modus gaat aan. “Venus, haalt momenteel de romantiek en sprankeling uit relaties”, ga ik verder. Wetende dat hij dit zo niet gaat vatten. Hij is van Mars en een wetenschappelijk typje. “Dus als ik niet zo romantisch ben, dan weet je waar het door kwam”, eindig ik met een grijns.
Ondanks dat ik vrij down-to-earth ben, ben ik dol op astrologische feitjes. De stand van de maan, de werking van Venus, ik vind het grappig en test dan ook of het effect heeft op mij en op anderen. Mijn Sherlock is een wetenschappelijk mens, die de Quest als Donald Duck leest. Als ik wel eens een opmerking maak over Mercurius in retrograde, kan hij heel droog zeggen “Goh, toen ik door mijn sterrenkijker keek, zag ik er niets van “.
Je zou zeggen, gaat dat wel goed, twee uitersten in beleving van dingen. Ja wel hoor. Als je maar beseft dat ieder zijn eigen wereld heeft en nooit zo zal worden als jijzelf bent. En… op zijn tijd ook de moeite nemen om in de andere wereld te kijken.
Het grappige is, dat na een tijd er ook dingen samen gaan. Het maken van een ontwerpje voor een logo vind ik leuk. Hij kijkt niet naar ‘leuk’, maar naar pixels en RGB codes. Inmiddels ben ik handig geworden om een schermafdrukje te maken van de kleurcode van het plaatje, zodat hij meteen verder kan. Ik versta zijn code, hij ziet mijn creatie.
Sinds kort is er weer een puntje bij op de ‘hm.. beetje jammer-lijst’. Waren we steeds in opvolgende lijn qua nieuwe telefoon. De Android mensen, gewoon lekker een Samsungetje… Nu is er iets tussen ons in gekomen. Een Apple apparaat. Gelukkig geen telefoon. Dat zou rampzalig zijn. Het is zo prettig als iets het niet doet op de mijne, dat hij dezelfde heeft en het dan even oplost. Hoewel ik natuurlijk de mini heb, om toch af te wijken. Daarnaast bel ik niet graag met een tabletformaat aan mijn oor. Nee.. het is een laptop. De Mac3Pro, zoals het zo duur heet.
Hij is er drukjes mee. De Apple wereld is boeiend. Ik moet er om lachen. Alles is met de letter I en alles is NIET geschikt voor andere merken. Zo heerlijk… Lekker dwars liggen, die Appelmensen. Ik moet er niets van hebben. Ik blijf trouw aan de andere wereld. Rustig hoor ik alles aan over de appelperikelen. Knik wijs op de juiste momenten en laat hem genieten van zijn ontdekkingsreis.
Terwijl ik deze blog schrijf, zoek ik naar Apple plaatjes. Ik hou het niet droog. Ik communiceer ondertussen ook met Sherlock via Telegram en attendeer hem op de opbergplek voor de Apple.
“Ik wist niet dat het je zo dwars zat”, merkt hij op nadat ik het zoveelste Apple grap plaatje naar hem stuur. Ik geloof dat we maar tot een compromis moeten komen. Mijn sprookjeswereld op zijn Apple.
