Mijn rustige leventje… heet de website van een van mijn collega ambassadeurs van Life Vest Inside. Karen Davenpoort is net als ik een passioneel blogster. Ze schreef een prachtige blog over de universele taal. Ik vond hem zo mooi, dat ik haar vroeg om hem met Happy Minds te delen.
Heb je ooit warmte of een gevoel van iemand gemerkt met alleen maar een blik of een aanraking? Dit is wanneer de universele taal wordt gesproken volgens mij. Welk dialect? Het dialect van vriendelijkheid. Ik heb gemerkt dat als je echt om iemand geeft, je dat door de meeste simpele kleine gebaren kunt laten blijken.
Een goede vriendin van mij bezocht pas haar oma. Ze was treurig omdat ze na jaren uit contact te zijn geweest, ontdekte dat ze niet meer in het dialect van haar familie met haar kon praten. Dat maakte dat er een afstand tussen haar en oma ontstond.
Ik vond dat zo triest voor mij vriendin, dat ik haar erop wees dat voor haar oma haar aanwezigheid waarschijnlijk veel meer waard was dan welk gesprek ze had kunnen hebben.
De Dalai Lama zei daarover eens: “Stilte is soms het beste antwoord”.
Denk daar eens over na! In een wereld waar het constant bruist van actie, waar technologie vraagt dat we 24 uur per dag in contact zijn, daar kan stilte een sleutel naar een rustig momentje van contact maken zijn.
Ik vind het wel eens fijn om mijn ogen dicht te doen en momenten voor mijn geest te halen waar ik gelukkig was. Elke keer komt er een plaatje op. Ik besef me dat er geen woorden zijn, maar een blik, een aanraking of een gevoel. Elke keer wordt die herinnering vergezeld door stilte, een stilte die liefde en vriendelijkheid in zich heeft waardoor die herinnering zo speciaal is.
Als je vandaag je dag doorbrengt, hoop ik dat je mijn idee volgt en jezelf herinnert aan de kracht van de kleinste, meest oprechte gebaren. Ieder van ons heeft de kracht om een blik, aanraking of gevoel te delen, die bij een ander zullen blijven hangen in hun gedachten. Laten we kijken hoeveel harten we kunnen aanraken met onze stille vriendelijkheid.
