Ik word wakker… kijk met een oog en zie… een straal zonlicht friemelt zich tussen het gordijn door richting mijn gezicht. Ik glimlach. De zon wil mij vertellen… hallo ik ben er, kijk zo mooi ik ben vandaag. Ik laat een zuchtje van welbehagen… Rek me uit als een poes die heerlijk heeft liggen spinnen op een zacht kussen. Ik ga het bed uit en doe het gordijn open en gooi het raam open. Een vlinder komt langs vliegen en kriebelt zachtjes aan mijn neusje. Ik nies en lach… Gekke vlinder toch. Langzaam begint de dag. Een dag vol mogelijkheden, nieuwe dingen te leren, nieuwe mensen die je tegen mag komen. 
Een kopje koffie en een beschuitje mee en ik ga de wereld in. Dat kost weinig moeite want 1 knop aan en je bent er. De virituele wereld. Daar wonen allemaal mensen in een schermpje. Iedereen heeft een eigen huisje met andere inrichting. Je kunt bij ze op bezoek als je dat wilt. Gewoon even langs om te kijken wie ze zijn. En dan komt het lastige van de perfecte wereld… communicatie. Zodra woorden worden gekozen om uitdrukking te geven aan wat je voelt, denkt, ervaart…. wordt het ingewikkeld. Want een woord kan voor een andere bewoner van de virituele wereld genoeg zijn om boos te worden, verdriet te ervaren, zichzelf te laten raken en een gevoel te krijgen van er niet te mogen zijn zoals hij/zij is.
Sommige mensen geven graag uiting aan wat ze bezighoudt door te schrijven . Prachtig. Het zijn vaak de mooiste verhalen. De andere bewoners van deze wereld lezen deze verhalen en dan gebeurt het weer… woorden gaan leven. Er wordt betekenis aan gegeven. Een sausje overheen gegoten. Dat sausje is een samenstelling van de lezer. Zijn gevoel over dingen. En dan worden er weer woorden gebruikt om uiting te geven wat men vond van het verhaal. Het is een cirkeltje van actie en reactie.
De kunst is.. om woorden te laten zijn. Het niet op jezelf te betrekken en de woorden daar gewoon te laten staan. Dat vergt iets. Wat dan? Dat vergt eigenwaarde. Het weten dat je er gewoon kunt zijn, in de wereld, zonder dat iemand daar iets van hoeft te vinden. Dat is eigenlijk een recht… en volgens mij ook vastgelegd door belangrijke mensen.. Bestaansrecht.
Dat recht krijg je niet… dat HEB je al. Al vanaf het moment dat je geboren bent. Het aparte is dat de mens soms denkt dat het recht om er te mogen zijn door anderen wordt uitgedeeld. Dat een ander bepalen kan of jij er mag zijn. Daardoor maakt de mening van een ander over jou of het anders zijn dan jij bent van een andere persoon dus uit, lijkt het.
Ik zit in de virituele wereld en zie de zon in de lucht schijnen. Het blauw van de lucht is zo kalmerend. Ik zie anderen in hun huisjes hier en voel kriebeltje van blij zijn door me heen gaan. Een soort dankjewel. Want dankzij de andere bewoners van deze wereld leer ik ook. Soms bots ik zo gigantisch tegen mijn eigen uitdagingen aan dat ik weer verder kan. Dat is wat hier gebeurt… het is een spiegelwereld.
Als je wilt kun je veel leren. Dat groei niet zonder pijn gaat, mag duidelijk zijn. Ik zeg.. lieve mensen dank je wel… voor wie jullie zijn en voor wat ik aan mezelf kan bij sleutelen. Blijf alsjeblieft je eigen persoontje… ook al vind ik dat niet altijd leuk en heb ik wel eens moeite de eigenschappen van de mens.
Jullie hebben hetzelfde recht als ik heb om jezelf te mogen zijn, of je nu spiritueel, poly-amoreus, bisexueel, vegetarisch, veganistisch, budistisch, joods, katholiek, protestant bent of van kantklossen, wasknijper maquettes van molens maakt…. we zijn allemaal MENS met een hart en een ziel! En oh wat een perfecte wereld is het, de wereld van de imperfectie.
En mochten jullie twijfelen aan het recht van jezelf zijn.. bij deze.. Ik vind het gezellig dat je er bent 🙂
Een heerlijke dag gewenst!
