“Als u even wacht, dan haal ik ze even uit de kluis, mevrouw Van Leeuwendaal… Sjaak, loop jij even mee, het gaat hier tenslotte om de kroonjuwelen onder de groente” bracht Thea sarcastisch uit.
Op de markt in Harderwijk staat al jaren een kraam met groenten en fruit. Eigenlijk is het niet eens een kraam, want de vrachtwagen waarmee de koopwaren vervoerd worden, laat zich in een mum van tijd transformeren tot winkel. Het was een zware investering voor Thea en Sjaak, maar zoals Sjaak altijd zegt: “Ik ben net Columbus, ik zoek het avontuur op.” Nachten had Thea er wakker over gelegen, maar uiteindelijk was het gelukt. De groentewinkel op wielen was een feit.
Het leven als marktkoopman is pittig. Het hele jaar door, weer of geen weer, wordt er gewerkt. Lange dagen en weinig vrije tijd. Sjaak weet niet beter, het zit in zijn bloed. Al generaties lang werken de mannen van de familie Witteveen in de groenten business. “Het is een mooi vak en nooit saai” vertelt Sjaak. “Je weet nooit hoe een dag zal verlopen of wie er aan de kraam komt staan.” “Ah Sjaak vertel nog eens over de freule” zegt Thea terwijl ze hem met haar ellenboog aanstoot en een blik van plezier maakt zich van haar meester.
“Oh ja, de freule” zegt Sjaak op een bekakt toontje. “Dat was me wat hoor!” Sjaak draait een shagje en leunt tegen de achterkant van de vrachtwagen. “In die tijd stonden we met de kraam op de markt in het Gooi. Je weet wel, waar de crème de la crème van Nederland woont. Het had me veel moeite gekost om die plek te krijgen, maar ik had hem. Elke donderdag stond ik daar mijn ogen uit te kijken hoe de dikke BMW ’s dubbel parkeerden bij de markt. Het is zeker niet chique om ver te lopen met boodschappen als je tot de ‘adel’ hoort, of zo. Nou, weet je, ik denk altijd maar zo… Of je nou Beatrix heet of Sjaak, naar de wc gaan we allemaal, toch?
Zo kwam er op een dag een chique dame aan de kraam…
“Mijn beste groetenman, heeft u ook lamsoor?” Sjaak keek de freule wazig aan. “U mag wel even voelen aan mijn oren, maar ik ben echt geen schaap, dat kan ik u verzekeren!” “U bent werkelijk bijzonder komisch, meneer, maar u weet toch zeker wel wat ik bedoel…” “Natuurlijk weet ik dat wel, mevrouw, maar zoals u ziet, is dat tijdelijk niet in ons assortiment opgenomen.” “Nou ja, zeg, ieder zich zelf respecterend amateur chef werkt met lamsoor in de ‘cuisine’…” Mevrouw Van Leeuwendaal was ontzet. De in haute couture gestoken vrouw, met haar boodschappentas van Dior rolde haar ogen en om haar ontzetting nog wat meer cachet te geven legde ze haar hand op haar hart en tikte er een paar keer op.
“Ik kan niet begrijpen dat u niet inspeelt op de trends in de huidige kookwereld, beste man!” “Iedereen volgt Rudolpho en zijn nouveau cuisine!” “Sjaak had het hele toneelstuk rustig aan staan horen. “Het spijt ons ontzettend dat wij niet aan uw wens kunnen voldoen op dit moment mevrouw, maar als u wilt zal ik ogenblikkelijk onze hofleverancier mailen met het verzoek lamsoor voor u te bestellen van de allerbeste leverancier ChaudeMerde. “Maar dat is werkelijke bijzonder attent van u beste man. Ik ken die leverancier eerlijk gezegd niet. Is dat uw groentejuwelier? Als u zegt dat het de beste is voor lamsoor, dan neem ik dat ogenblikkelijk van u aan. Maakt u even een offerte dan?” Sjaak stond met stomheid geslagen voor zijn kraam, met het visitekaartje van de vrouw in zijn hand.
Die avond zat Sjaak aan tafel met Thea. “Het is toch niet te geloven… een offerte wil dat mens, voor een onsje lamsoor!” Thea zat te proesten van het lachen. “Ik kon mijn lachen niet meer houden toen je de firma Koude Kak in het Frans als onze hofleverancier voorstelde.” “Blijkt maar weer dat ze minder verstand van de nouveau cuisine heeft dan ze voor doet komen” “Maar geen probleem, ik maak wel een offerte voor de freule” “Wat dacht jij van een korte vakantie Thea?” “Wat ben je van plan Sjaak” vroeg ze op samenzweerderige toon. “Ik ga eens even kijken waar ik lamsoor kan kopen in het buitenland en dan ga ik dat hoogstpersoonlijk ophalen voor de freule…” “Er is namelijk helemaal geen lamsoor te krijgen in dit seizoen, ik weet niet of het herhalingen zijn van die zogenaamde Rudolpho van haar, maar knappe vent die in januari lamsoor uit Nederland weet te krijgen!”
De volgende donderdag stond Sjaak al reikhalzend uit te kijken naar de komst van mevrouw Van Leeuwendaal. De envelop met de offerte brandde in zijn schortzak. Hij kon niet wachten tot ze hem zou zien. “Ach mevrouw, daar bent u weer!” riep Sjaak opgewekt. “En, beste man, heeft u de offerte?” “Ja zeker!” Met een theatraal gebaar overhandigde Sjaak de envelop aan de vrouw. Ze pakte haar design bril van Dolce uit haar bijpassende handtas en keek op de offerte. Het was ijzig stil. “Dit meent u niet… drieduizend euro voor een onsje lamsoor?” “Ja, mevrouw, dan heb ik u nog gematst! Die Rudolpho van u neemt geen genoegen met halfbakken producten. Ik heb stad en land afgebeld en in dit jaargetijde krijgt u geen grammetje hier in Nederland. Ik heb mijn contact in het buitenland gecontacteerd en die wil wel wat voor u apart houden. Hij meldde dat er een run is op dat spul, sinds Rudolpho het in zijn creaties verwerkt! Daarnaast is het een beschermde plantensoort en zelfs als ik in Engeland voor u ga kijken, heb ik een vergunning nodig. Dus, die drieduizend euro is nog een koopje.
Mevrouw Van Leeuwendaal was rood aangelopen. “Werkelijk, absurd!” “Maar mevrouwtje ik heb iets bijzonders voor u! Wat dacht u van een kilo prinsenmutsen… Ook een prachtig product van onze groentejuwelier. Een rijke groente met familieconnecties naar de pompoen en een verre neef van de komkommer… Ik hoorde van betrouwbare bronnen dat Rudolpho binnenkort de pattison, zoals de prinsenmuts ook wel wordt genoemd, gaat verwerken in een dessert… Zal ik daar eens een offerte voor maken? De ogen van mevrouw Van Leeuwendaal begonnen te stralen. “Absoluut! Ik moet die prinsenmutsen hebben!”
Die avond treft Thea Sjaak achter de computer aan. “Wat ben je nu weer aan het uitspoken?” De grijns op het gezicht van Sjaak verraadde hem. “Ik maak een nieuwe offerte voor de freule, voor prinsenmutsen!” “Het wordt denk ik een dagje Maastricht in plaats van een vakantie, schatje, maar wij gaan er lekker tussen uit van de kroonjuwelen van de groentejuwelier!”
Een week later stapt mevrouw Van Leeuwendaal met kordate pas naar de kraam van Sjaak. “En… hebt u ze?” Als u even wacht, dan haal ik ze even uit de kluis, mevrouw Van Leeuwendaal…” Sjaak loop jij even mee, het gaat hier tenslotte om de kroonjuwelen onder de groenten” bracht Thea sarcastisch uit.
“We hebben heerlijk op het Vrijthof gezeten en een toast uitgebracht op de kroonjuwelen van de freule” grinnikt Sjaak.
