Ik open de map in mijn computer. Documenten. Klik. CV. Klik. Vacatures. Klik. Ik kijk en zie nummer 100. Ja, het magische getal is gehaald. Honderd sollicitaties. Ik zou bijna mijn bakblik pakken en een cake bakken. Ik heb inmiddels een manier om toch minder leuke dingen een feestelijk tintje te geven. Zonder werk zitten is niet leuk. Solliciteren ook niet, maar je kunt er wel een draai aan geven. Ik zou eigenlijk mijn volgende sollicitatiebrief kunnen starten met: “Gefeliciteerd!” “U bent bedrijf nummer 101 waar ik een brief naar toe stuur!” Ik kan daar erg om lachen, ik ben niet zo zeker van het gevoel voor humor van de gemiddelde medewerker bij personeelszaken.
Nog twee weken en dan heb ik weer een bakblik-momentje. Dan vier ik mijn eenjarig ‘in between jobs’ zijn. Mensen om mij heen hebben wel eens de neiging om ‘ah gossie’ te zeggen. Als ik naar het afgelopen jaar kijk dan kan ik niet anders dan dankbaar zijn. Ik heb ondanks de minder leuke kanten van het oeverloos solliciteren, hele leuke dingen kunnen doen.
Ik heb een website opgezet, een 100 dagen happy zijn experiment gedaan, heel veel geleerd door mijn vrijwilligerswerk. Ik ben op plekken geweest waar ik niet zou gauw zou komen door mijn vrijwilligerswerk. Ik ben aan een boek begonnen. Ik ben met een voorlichtingsmiddag voor vrijwilligers bezig. Ik heb een cruise mogen doen… Nou, lijkt me dat ik genoeg heb om blij mee te zijn.
Vreemd dat wij mensen vaak denken “Als ik eerst maar (vul maar iets in) heb of ben, dan zal ik gelukkig zijn. Alsof het leven een repetitie is totdat het geluk beginnen zal. Ik heb dat zelf ook gehad. Als ik maar weer een baan heb, dan zal het goed komen of dan zal ik gelukkig zijn. In de tussentijd zitten er ook nog uren in de dag en daar zou je van kunnen genieten. Dan moet je wel het idee even laten varen dat het geluk er nog aan zit te komen, natuurlijk.
Het lijkt alsof we een wortel aan een stok binden en die voor ons gezicht hangen. De wortel is het symbool voor het idee van geluk. We lopen de wortel achterna. Elke keer grijpen we en vangen niks. Dat is frustrerend… Dus nog maar een stapje harder lopen. Uiteindelijk levert het niet het geluk op waar de wortel voor staat. De tijd die we doorbrengen met rennen achter de wortel is nu niet bepaald gevuld met geluk. Of wel?
Het heeft mij wat tijd gekost om los te laten dat het vinden van een baan mij instant geluk zou opleveren. Ik kan elke dag gelukkig zijn, als ik dat zou willen. De baan is niet de voorwaarde voor mijn geluk. Het genieten van alle dingen die ik al doe en deed wel. Het is een gevalletje Carpe Wortel (variant op Pluk de Dag).
Ik denk dat ik maar eens creatief ga doen en voor mijn eenjarig werkeloos zijn een cupcakeje met een worteltje erop ga maken 🙂
