Ineens zie ik hem ergens heen lopen. Ik kijk.. en voor ik het weet zie ik hem naar beneden glijden. Whieeeeee. Ik kijk en ik twijfel …
Twee ouders met hun kinderen staan ook bij de glijbaan. Ik zie ze lachen. Ik denk ach wat zal het en whieeee daar ga ik. De glijbaan af die ze in het centrum van Almere hebben geplaatst naar de trappen. Speciaal voor kinderen… uhm.. ja en volwassenen…
Even later lopen we op de Grote Markt en daar is de fontein… Een paar kindertjes zijn tot op het hemd toe nat van het lopen door de stralen uit de grond. Ik voel dezelfde kriebel opkomen… ik trek mijn ballerina’s uit en loop naar de rij met stralen. Hij pakt mijn hand en begint sneller te lopen… Ik aarzel nog… straks ben ik zeiknat en we zijn met de bus.. hoor ik in mijn hoofd. Ja.. Betty.. denk ik. Ik besluit erop te vertrouwen dat we het zonder nat pak zullen redden. Daar gaan we. Het is heerlijk. De koude spetters, blote voetjes op de koude stenen en het gevoel van iets doen dat als ‘anders’ gezien zal worden. Twee mensen van vet over de veertig… in de play fountain tussen de kleuters…
Het is maar goed dat er bij de ballenbak van de Ikea bewaking staat en je een heel assortiment papieren moet tekenen voor het toelaten van jouw kind in Smalland. Anders zou ik daar ook in te vinden zijn, vrees ik.
Waar is het ooit eigenlijk gestopt… dat kinderlijke spelen? Wanneer ben ik het leven zo serieus gaan nemen? Ik weet wel dat ik altijd een kriebel, neiging of oprisping voel bij ballenbakken, taartenwinkels, bellenblaasflesjes, springkussens… De vijfjarige enthousiasteling in mij gaat staan jumpen. Jipppie… avontuur, plezier, jaaaa let’s go…
Grappig dat mijn ICT prinsje deze keer de aanstichter was van glijbaan-gate… Dat was verrassend. Hij was de eerste die zijn veertig plus bips neerplofte en roetschhhhh naar beneden ging. Ik moest er enorm om lachen. De nerd in de speeltuin 🙂
Ik heb inmiddels ontdekt dat er dus events met als thema ‘dagverblijf voor volwassenen” zijn. Een dag volgebouwd met plezier verhogend materiaal. Benieuwd of de kinderen die hun ouders daar afleveren ook een formulier moeten invullen met hun telefoonnummer, zodat als hun ouders naar huis willen ze gebeld kunnen worden. 🙂
Mijn vijfjarig brein gaat ineens los… wat als.. je een speeltuin voor volwassenen zou hebben… of een ballenbak on tour… beelden van teamvergaderingen in een ballenbak schieten aan de binnenkant van mijn oogjes vliegensvlug voorbij. Ik zou helemaal acuut happy worden van vergaderingen.
Het schijnt dat de ballenbak een positief effect op volwassenen heeft. Het stimuleert het creatief denken bij hen. Ik stel voor dat we massaal aan de bak gaan, op de barricades springen en alle ballen verzamelen! Een verplicht onderdeel van teambuilding bij bedrijven… We gaan in de ballenbak! Oh wat een heerlijke wereld zou dat zijn…
