Ergens op een veld staat, met zijn worteltje nog in de grond, een aardappel. Het was oogsttijd en alle andere aardappelen zijn meegenomen. De aardappel voelt zich eenzaam en verdrieting. Waarom ben ik niet geoogst? Was ik niet bijzonder genoeg?
Er gaat een tijdje voorbij als er een slak langskomt.
He..slak.. hallo, zegt de aardappel. Mag ik jou iets vragen?
De slak draait zijn koppetje omhoog en kijkt… Natuurlijk mag dat. De aardappel vraagt waarom hij niet werd geoogst. De slak wiebelt wat met zijn sprietjes en lijkt diep na te denken. Na een tijdje zegt de slak, ‘Weet je… we hebben allemaal als doel de wereld te helpen groeien”. Uiteindelijk komen we allemaal terug als voedsel voor de volgende generatie. Eigenlijk heb je geluk gehad dat je niet werd geoogst… De aardappel begrijpt het niet zo goed en vraagt… “wat bedoel je beste slak?”
Nou, zegt de slak.. jouw collega’s zijn geoogst en komen uiteindelijk op tafel en na het verteringsproces bij de mens in het riool. Met een beetje geluk blijken ze dan na de zuivering weer tot drinkwater of irrigatiewater terug te komen. En zo hebben ze weer een functie voor de volgende generatie. Jij hebt het geluk dat je iets makkelijker terugkeert als hulpmiddel voor de grond. Nog steeds snapt de aardappel niet helemaal wat de slak probeert te zeggen.
Kijk.. zegt de slak, jij wordt niet met een mes geschild, in kokend heet water gegooid, in stukjes gesneden en opgegeten, door het spijsverteringskanaal geslingerd om uiteindelijk in het riool te belanden. Jij.. bent zo bijzonder, dat je hier weer in de aarde mag opgaan om als compost te dienen voor de volgende generatie.
De slak vervolgt zijn weg en zegt nog… ‘het is maar hoe je jouw positie in het leven bekijkt’. “Of je nu geoogst werd of niet, je hebt altijd een functie voor de generatie die nog komt”.
De aardappel blijft nog even peinzen over het verhaal van de slak en ineens komt er een glimlach op zijn snoetje. Toch bijzonder.. als je achterblijft..
