Happy zijn en blijven is een dagtaak. Ik doe mijn uiterste best om mijn interne paneel van happy levels goed bij te houden. Soms wordt dat wel eens lastig gemaakt door de media, of liever gezegd, het verspreiden van bepaalde nieuwsberichten door mede internetgebruikers.
Een ramp is verschrikkelijk. Ik probeer me dan ook in te denken hoe het voor de mensen die erbij betrokken zijn moet voelen. Wat ik lastig vind, is hetgeen er daarna mee gedaan is. Het doorgeef systeem gaat aan. Rampfoto’s worden op FB gezet en daarna kom je ze tientallen keren tegen als je de post van vrienden op zichtbaar hebt gezet.
Mijn vraag is alleen, helpt het posten van rampfoto’s de direct betrokken mensen eigenlijk?
Ik ben jaren geleden gestopt met televisie kijken en in het bijzonder de nieuwsuitzendingen. De reden daarvan is grotendeels dat ik de indruk krijg dat nieuws op een bepaalde manier tot mensen wordt gebracht en daar vaak een bepaalde visie aan vast zit. Je kunt twee cameraploegen naar de zelfde situatie sturen en twee totaal verschillende verslagleggingen krijgen. Het ligt maar net aan hoe de persoon die de opname regisseert het verhaal aan de mensen wil laten overkomen. Noem me naïef, maar sinds die tijd is mijn leven een stuk rustiger en ik heb gemerkt dat als er echt iets belangrijks is, dat ik daar hoe dan ook wel achter kom en daar iets mee kan doen.
Gisteren kwam ik hetzelfde gevoel tegen op de FB site van mijn collega ambassadeuren van Life Vest Inside. In hun goedheid posten ze foto’s van gebeurtenissen die hen raakten. Ik dacht dat ik de enige ambassadeur was die hier moeite mee kreeg. Voorzichtig schreef ik een reactie over ‘wat je aandacht geeft.. groeit, zowel positief als negatief’. Mooi was het om te zien dat de persoon die het had gepost daarna terugkwam op zijn post en aangaf dat hij ook met gemengde gevoelens had gezeten over het onderwerp van de post. Ik was blij met de reactie, want voor mijn gevoel had ik toch wel mijn nek uitgestoken om ‘kritiek’ te hebben binnen onze happy community.
Nog even later gebeurde er nog iets mooiers. Een van de ambassadeuren schreef een heel lang bericht aan iedereen. Daarin verwoordde ze precies wat ik had gevoeld. Het leven bestaat niet alleen uit happy nieuws, dat is een feit. Het negatieve nieuws is een werkelijkheid. Ze wees ons erop dat het aan ons is om de andere kant van het nieuws vooral te blijven benoemen en stelde voor om een aparte FB pagina te maken voor nieuwsberichten met een negatievere kant waar mensen op kunnen reageren en eventueel hulpacties op touw kunnen zetten. Ik was onder de indruk van haar manier van hiermee omgaan.
Een prachtig voorbeeld hoe we iets bewuster kunnen omgaan met het delen van nieuws uit de media. Geeft mij weer een happy gevoel.
