Beste wie dan ook ergens achter een bureau zit met een laptop en een Excel sheetje en de levenslessen aan de mensen uitdeelt… Nu ik toch even uw aandacht heb… Juist ja, dank u. Kan het misschien zijn dat u in al uw wijsheid misschien bij het uitwerken van wie welke narigheid toebedeeld krijgt, misschien per ongeluk de Copy + Paste-toets iets te lang heeft vastgehouden en mijn naam bij meerdere incidenten in één week heeft neergezet? Ik bedoel, kan gebeuren toch? We zijn allemaal mens of wacht… ik neem aan dat u als zijnde iemand die voor het Universum werkt geen mens bent… dat is een zorgelijke gedachte, want dat zou betekenen dat het geen foutje was. Hmm…
Waarom ik u schrijf over wellicht opzettelijk toebedeelde levenslessen? Nou.. heeft u even? Kijk, ik snap dat ik moet leren omgaan met veranderingen en u daarom bedacht heeft dat mijn huis wel eens een renovatie kon ondergaan in de vorm van vernieuwing van alle waterleidingen, waardoor ik negen (ik herhaal NEGEN) dagen geen douche heb en er een legertje aan Playmobile mannetjes door mijn huis komt rennen en gaat frezen en hakken in 2/3 deel van mijn huis. Wel zo fijn dat u dat dan al maanden vooraf aan mij heeft laten weten, zodat ik me er eens enorm over op kon winden en het idee van een verlengde week Centre Parcs bijna dagelijks in mijn hoofd rondspookt.
Dat is allemaal nog te behappen. Ik volg ademhalingsoefeningen en zoek helpende gedachten om te zorgen dat ik de NEGEN dagen kan doorstaan. Maar was het nu echt nodig om er nog een schepje bovenop te doen? Werkelijk? U had een creatief momentje… waarbij u dacht ‘Kom ik laat ook nog even de riolering van het complex ontploffen bij de benedenburen, midden in de zomer… en dan kunnen ze zo rond eind september een week lang door de gemeenschappelijke tuin banjeren en dan net als het bijna klaar is, zoek ik de meest ongeschikte droeftoeterige bouwvakkers om een gasleiding te raken in de tuin… Leuk effect, want dan heeft mevrouwtje Betty vanaf maandag geen warm water… Dan komt de ‘dode mus actie’. Een brief van de schuldbewuste Beun-de-Haas-firma die belooft om woensdagmiddag weer voor warm water te zorgen.
Ook dat was nog te behappen. Het was wel afzien. Dinsdagochtend koud douchen en woensdagochtend met wat afgekoeld gekookt water de lokjes in de wasbak wassen, maar hé … we zijn niet van gemalen poppenpoep! Nee, dat was allemaal nog te doen.
De klap op de vuurpijl was woensdagmiddag 18 uur. Na een toch al beroerde dag, met uitdagingen alom, wandel ik naar de voordeur van het complex en zie allemaal bouwmannetjes en één mevrouw. Een brief siert de deur en terwijl ik probeer te lezen wat er staat komt de mevrouw op me af stuiven. “Ah, u bent de bewoonster van….?” Ik noem het huisnummer en hoera! Ze hadden mij nu ook te pakken. Mijn wenkbrauwen schoten omhoog en bleven spastisch in die stand staan. De mevrouw wilde dat ik ‘gezellig’ meeliep om mij te vertellen wat er gaande was.
Mijn wenkbrauwen schoten daarna omlaag en mijn gezicht stond op onweer. Heel briljant bedacht van u, dat de gasleiding die geraakt was van materiaal is gemaakt waarbij vervangende onderdelen uit het BUITENLAND moeten komen??? Dit houdt in dat douchen tot en met vrijdagavond niet mogelijk is. Even naar lucht happend over dit bericht, had u nog een leuke verrassing bedacht. Nee, u zou mij niet in de kou laten staan. U zorgde voor een oplossing…
“Mevrouw u mag met de bus mee!” klonk het uit de mond van de mevrouw met overmatige training in het omgaan met huurders. “Met de bus mee…” herhaal ik vol ongeloof. “Ja.. zeker. U mag met de bus mee naar het dichts bijzijnde Van der Valk Hotel. Daar hebben we drie kamers gehuurd en daar kunt u douchen… en u krijgt ook nog koffie met een gebakje…” Alsof ik de straatprijs van Gaston kreeg aangeboden stond de mevrouw mij aan te kijken. “Er vertrekt een bus om 19 uur en om 20 uur en morgen en overmorgen ook nog op verschillende tijden…” ging de mevrouw verder. “Ik wil niet met de bus” was het enige wat ik kon uitbrengen.
Een blinde woede borrelde omhoog. Het is nog niet eens dat de douche het niet doet, maar de belachelijke busrit naar een hotel 20 minuten rijden van het complex??? Serieus???
Kijk, ik snap het hoor. Dat mensen levenslessen moeten ondergaan om te groeien. Als u er maar genoeg in het Excelletje zet zou ik zoveel moeten leren dat ik net als Buddha onder een boom verlicht kan gaan zitten zijn. Maar als u nu eens goed naar beneden kijkt… gewoon even doen… wat denkt u zelf?? Hoe groot is de kans dat dat gaat lukken bij mij?
Dus kunnen we niet gewoon een dealtje sluiten, dat u het percentage narigheid wat aanpast. Even een paar tandjes lager… gewoon omdat het kan, ja? Ik bedoel, wat is het voor moeite? Wat heeft het voor een zin om aan een dood paard te trekken? Niets toch? Dus als u dan nu zo lief wilt zijn om te zorgen dat de douche gewoon weer gaat werken, de renovatie op rolletjes loopt, dan beloof ik dat ik braaf de levenslesjes doe die u mij geeft en zijn we weer dikke vriendjes? Oké?
Nou, ik ben nu even ambachtelijk mijn oksels wassen, want het was me het verhaal wel weer.
Bedankt voor uw aandacht.
Betty
